Την ευτυχία δεν την κυνηγάς

Την ευτυχία δεν την κυνηγάς. Δημιουργείς τις συνθήκες για να έρθει αυτή σε εσένα. Είναι όπως όταν φυτεύεις ενα λουλούδι στον κήπο. Το σκέφτεσαι ότι θα πιάσει και χαίρεσαι στην σκέψη να το δεις να ανθίζει. Δεν ειναι σίγουρο πως θα συμβεί αυτό, αλλά δεν ξεκινάς με αυτή την σκέψη.

Προχωράς με την θετική εικόνα και έχεις γευτεί και μέρος της χαράς που σου δίνει.

Η ευτυχία δεν συμβαδίζει με την σιγουριά. Δεν μπορεί να συμβαδίζει μαζι της. Γιατι τότε δεν μιλάμε για ευτυχία αλλα για συμφωνία.

Το ήξερες πως δεν υπάρχει «σκοτάδι». Το σκοτάδι ειναι η κατάσταση χωρίς την παρουσία του φωτός. Το κρυο δεν υπάρχει, είναι η απουσία της ζέστης.
Η απουσία της ευτυχίας φέρνει την στεναχώρια και την δυστυχία.

Τι να κάνουμε λοιπόν για να έχουμε ευτυχία γυρω μας και μέσα μας;

Σκεψου τι θα έκανες για να ευδοκίμησει το φυτό που τόσο πολυ θέλεις να δεις στον κήπο σου να ανθίζει; Απλά και μόνο η σκέψη και η θέληση δεν αρκούν. Φροντίζεις, μεριμνείς και με μεθοδικότητα σχεδίαζεις το περιβάλλον για να αναπτυχθεί.

Ετσι γίνεται και με την ευτυχία. Δημιουργείς τις κατάλληλες συνθήκες. Ας δούμε μαζι, κάτω από ποιες συνθήκες ΔΕΝ θα μπορέσει η ευτυχία να βρει χώρο.

Αν δεν υπάρχει η θαλπωρή που χαρίζει το αίσθημα της ευγνωμοσύνης. Να έχουμε κάνει τον απολογισμό όλων των αγαθών και καταστάσεων που έχουμε στη ζωή μας. Αν δεν το έχουμε κάνει μέχρι τωρα,καιρός να πάρουμε μολύβι και χαρτί και να γράψουμε. Οχι δεν υπάρχει τίποτα δεδομένο. Αυτό που εσύ θεωρείς υποδεέστερο και το εχεις στη ζωή σου, για κάποιον αλλο δίπλα σου, είναι όνειρο ζωής. Το εχεις σκεφτεί αυτο;

Αν δεν μπορείς να συγχωρέσεις. Τότε η ευτυχία δεν μπορεί να ευδοκιμήσει. Η έλλειψη συγχώρεσης ειναι μια συνθήκη που γεννάει τον θυμό και ο θυμός ειναι τοξικό συναίσθημα, σαν ζιζάνιο που δεν αφήνει το φυτό να αναπτυχθεί. Να μάθεις να συγχωρείς πρώτα τον εαυτό σου και μετά τους γύρω σου. Οχι να δικαιολογείς αλλά να συγχωρείς, για τις αστοχίες των επιλογών σου. Ετσι θα μάθεις πως μπορείς να δίνεις κι άλλη ευκαιρία για νέο ξεκίνημα. Μα τι υπέροχο συναίσθημα που είναι αυτό από μόνο του. Σκέψου ότι δεν αρέσει στο φυτό σου η θέση που το εχεις. Κιτρινίζει και μαραίνεται, αλλα μόλις του αλλάξεις θέση τότε ζωηρεύει και ζωντανεύει!

Αν δεν εχεις μάθει να απολαμβάνεις την δυναμη της αλήθειας με τον ίδιο σου τον εαυτό. Τότε δεν μπορείς να μιλάς για ευτυχία. Γίνεται να λες ψέμματα εσύ σε εσένα και να περιμένεις, να είσαι καλά μέσα σε αυτή την συνθήκη; Οξύμωρο δεν ακούγεται; Είναι κιόλας! Αντιφατικό και χωρίς βάση. Η δυναμη της αλήθειας ειναι πηγή ζωής. Λέγοντας ψέμματα γίνεσαι αναβλητικός και ουσιαστικά αναβάλλεις να ζήσεις και να χαρείς.

Αν δεν μοιράζεσαι, η ευτυχία δεν μπορεί να πάρει θέση στην ζωή σου. Μιλάμε για ενα μοίρασμα καρδιάς και όχι το καταναγκαστικό μοίρασμα «του πρέπει» που απορρέει από τις υποχρεώσεις. Να θέλεις να μοιραστείς σκέψεις, χαμόγελα, και να ζητάς αυτό το μοίρασμα. Δες το σαν λίπασμα για να ευδοκιμήσει το λουλούδι της ευτυχίας.

Αν δεν αγαπήσεις τον εαυτό σου με μια αγάπη βαθιά και αληθινή, να μπορέσεις να αγαπήσεις τις αδυναμίες και να θέλεις να τις βελτιώσεις. Να αγαπήσεις τους φόβους και να μην κρύβεσαι πίσω από αυτούς με την κάλυψη της υποχώρησης και του συμβιβασμού. Τότε ολα θα αλλάξουν! Η ευτυχία γινεται συνθήκη και κατάσταση. Αγαπώ τον εαυτό μου θα πει δίνω οξυγόνο στην κάθε μου στιγμή.

Αν δεν πιστέψεις πως υπάρχει κάτι πιο πάνω από εσένα, πιο πάνω και πιο δυνατό από το γήινο και το καθημερινό, τότε πραγματικά ειναι δύσκολο να βρεις την ευτυχία. Υποφέρουν οι άνθρωποι που πιστεύουν ότι όλα μπορούν -και πρέπει «να περνάνε από τα χέρια τους». Αυτός ο απόλυτα συγκεντρωτικός τρόπος σκέψης ειναι δυσλειτουργικός και προκαλεί άγχος και ανασφάλεια. Ευτυχώς δεν μπορούμε να τα ελέγχουμε όλα, ευτυχώς δεν μπορούμε να τα προλαβαίνουμε όλα και ευτυχώς μια δυναμη ανώτερη από εμάς φροντίζει γιαυτο. Δεν υπαρχει τύχη. Υπαρχει πίστη που βοήθεια στην ηρεμία.Το λουλούδι από σπόρος θα γίνει φυτό και θα ανθίσει – γιατί θα το φροντίσουμε με αγάπη – αλλά σκέψου ότι ένας σπόρος που έπεσε ατο τσιμέντο θα βρει το τρόπο και θα ανθίσει και αυτο μέσα από μια χαραματιά. Η δυναμη της πίστης αλλάζει και μαλακώνει την σκληρή καθημερινότητα.

Αν δεν συνειδητοποιήσεις, πως η ευτυχία ειναι στιγμές τότε θα την ψάχνεις κάθε μέρα και κάθε ώρα και θα χάνεις την ομορφιά της κάθε στιγμής.

Οταν μετατρέπεται η ζωή σε αυτοσκοπός και σε ενα ατέρμονο κυνήγι ευτυχίας, τότε είναι πολυ εύκολο να χαθεί το νόημα της. Το λουλούδι ανθίζει και χαίρεσαι να το βλέπεις και να το μυρίζεις, για κάποιες μέρες. Μετα μαραίνεται και θα βγει αλλο λουλούδι. Στιγμές είναι η χαρά. Και έρχεται χωρίς πλάνο. Εκεί που δεν το περιμένεις, εκεί που λες ότι όλα ειναι μάταια, βαρετά, θλιβερά, ξαφνικά κάνει την εμφάνιση της η ευτυχία και όλα αλλάζουν μορφή. Μια στιγμή χαράς, ένα νεύμα σου θυμίζει πως όλα έχουν μια ροή αναπόφευκτη.

Πως δεν εχει νόημα να κατηγοριοποιούμε την ζωή ούτε και να την καταπιέζουμε. Επιλογές καταναγκαστικές από ένα πρέπει που στερούν την χαρά και την ευτυχία, έρχεται το πλήρωμα του χρόνου και τις αποβάλει. Αρκεί να έχουμε την υπομονή και το σθένος να το αποδεχτούμε και να το δούμε, πως την ευτυχία την δημιουργούμε με την ηρεμία της κάθε στιγμής, αρκεί να είμαστε ελεύθεροι από δεσμά του μυαλού μας για να το απολαύσουμε !