Σκεφτείτε την τελευταία φορά που ελέγξατε τα emails σας αργά το βράδυ, ώρες αφού έχετε ολοκληρώσει την δουλειά σας ή μήπως έχει τύχει να τα ελέγχετε, ακόμα και όταν βρίσκεστε σε άδεια; Μια νέα μελέτη από το University of Nottingham αποκαλύπτει ότι οι εν λόγω παρεμβάσεις, που σχετίζονται συχνά με την τηλεργασία ή την υβριδική εργασία, μπορεί να έχουν σημαντικό αντίκτυπο στην ευημερία των εργαζομένων.
Στα πλαίσια της έρευνας, που δημοσιεύθηκε στο Frontiers in Organizational Psychology, οι ερευνητές μελέτησαν το κρυφό ψυχολογικό και σωματικό κόστος που συνεπάγεται η συνεχής σύνδεση με την εργασία μέσω της τεχνολογίας. Όπως αναφέρουν, ενώ τα ψηφιακά εργαλεία έχουν επιτρέψει μεγαλύτερη ευελιξία και περισσότερες ευκαιρίες συνεργασίας, έχουν επίσης δημιουργήσει νέες προκλήσεις.
Πώς μας επηρεάζει η τηλεργασία;
Οι ερευνητές εντόπισαν ένα φαινόμενο που ονόμασαν “Digital Workplace Technology Intensity” (DWTI), δηλαδή «Ένταση ψηφιακής τεχνολογίας στο χώρο εργασίας». Πρόκειται για την νοητική και συναισθηματική προσπάθεια που απαιτείται για την διαχείριση της συνεχούς συνδεσιμότητας, της υπερφόρτωσης πληροφοριών, την αντιμετώπιση τεχνικών δυσκολιών και την αντιμετώπιση του φόβου ότι μπορεί να χάσει κανείς σημαντικές ενημερώσεις ή συνδέσεις στον ψηφιακό χώρο εργασίας.
«Οι ψηφιακοί χώροι εργασίας ωφελούν τόσο τους οργανισμούς όσο και τους εργαζόμενους, για παράδειγμα, επιτρέποντας τη συνεργατική και ευέλικτη εργασία», εξηγούν οι ερευνητές.
«Ωστόσο, αυτό που διαπιστώσαμε στην έρευνά μας είναι ότι υπάρχει ένα πιθανό μειονέκτημα. Οι εργαζόμενοι μπορεί να αισθάνονται κόπωση και καταπόνηση εξαιτίας της υπερφόρτωσης από τις απαιτήσεις και την ένταση του ψηφιακού εργασιακού περιβάλλοντος. Η αίσθηση της πίεσης για συνεχή σύνδεση και συνεχή παρακολούθηση των μηνυμάτων κατά την τηλεργασία μπορεί να καταστήσει δύσκολη την ψυχολογική αποδέσμευση από την εργασία».
Η άνοδος του «άγχους παραγωγικότητας»
Για να κατανοήσουν αυτές τις προκλήσεις, οι ερευνητές πραγματοποίησαν συνεντεύξεις με 14 υπαλλήλους με διαφορετικούς ρόλους και από διαφορετικούς κλάδους. Οι συμμετέχοντες, ηλικίας 27 έως 60 ετών, εργάζονταν – μεταξύ άλλων – ως διευθυντές καταστημάτων και μηχανικοί λογισμικού και παρείχαν πληροφορίες για το πώς οι απαιτήσεις του ψηφιακού χώρου εργασίας επηρεάζουν διαφορετικούς τύπους εργασίας.
Οι ερευνητές εντόπισαν πέντε βασικά θέματα που χαρακτηρίζουν τις προκλήσεις της ψηφιακής εργασίας. Το πρώτο είναι η «υπερσυνδεσιμότητα». Την ορίζουν ως μια κατάσταση συνεχούς σύνδεσης με την εργασία μέσω ψηφιακών συσκευών που διαβρώνει τα όρια μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής.
Αυτή η κουλτούρα της διαρκούς σύνδεσης έχει προκαλέσει αυτό που οι ερευνητές όρισαν ως «άγχος παραγωγικότητας» ή το φόβο των εργαζομένων ότι θα θεωρηθούν μη παραγωγικοί όταν εργάζονται εξ αποστάσεως.
Από την «τεχνολογική υπερφόρτωση» μέχρι το… FOMO
Η μελέτη εντόπισε επίσης την «τεχνολογική υπερφόρτωση», όρος που χρησιμοποίησαν οι ερευνητές για να περιγράψουν τον τεράστιο όγκο των ψηφιακών επικοινωνιών και πλατφορμών που πρέπει να διαχειριστούν οι εργαζόμενοι.
Οι συμμετέχοντες περιέγραψαν συγκεκριμένα πως αισθάνονται ότι «βομβαρδίζονται» από μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και από τον καταιγισμό των μηνυμάτων, των εφαρμογών και των συναντήσεων στον ψηφιακό χώρο εργασίας.
Οι τεχνικές δυσκολίες, τις οποίες οι ερευνητές ονόμασαν «δυσκολίες στον ψηφιακό χώρο εργασίας», αποτέλεσαν μια ακόμη σημαντική πηγή άγχους. Αυτές οι προκλήσεις φάνηκαν να επηρεάζουν περισσότερο εργαζόμενους μεγαλύτερης ηλικίας.
Η έρευνα αποκάλυψε επίσης ένα ενδιαφέρον μοτίβο γύρω από το FOMO (Fear οf Missing Out), τον φόβο δηλαδή που μπορεί να νιώσει κανείς όταν δεν συμμετέχει. Ενώ τα ψηφιακά εργαλεία προορίζονται για τη βελτίωση της επικοινωνίας, πολλοί συμμετέχοντες εξέφρασαν το άγχος τους για το ενδεχόμενο να χάσουν σημαντικές ενημερώσεις ή ευκαιρίες σύνδεσης με συναδέλφους.
vita.gr
