Οι πρώτοι συναισθηματικοί μας δεσμοί δημιουργούνται με τα άτομα που είναι υπεύθυνα για την επιβίωση και την ευτυχία μας όταν ανοίγουμε τα μάτια μας στον κόσμο. Αυτές οι πρώιμες αλληλεπιδράσεις οδήγησαν τους επιστήμονες στη διατύπωση της λεγόμενης «θεωρίας της προσκόλλησης», η οποία λειτουργεί σαν φακός που ρίχνει φως στο ποιοι είμαστε και στη συμπεριφορά μας απέναντι στους ανθρώπους που αγαπάμε. Πιο συγκεκριμένα, το στυλ προσκόλλησής μας από τη βρεφική ηλικία έχει τη δύναμη να επηρεάσει τη ζωή και τις σχέσεις μας –παράλληλα, βέβαια, με πολλούς άλλους παράγοντες που, λόγω της πολυπλοκότητας της ανθρώπινης φύσης, παίζουν επίσης ρόλο– και το να γνωρίζουμε ποιο ακριβώς είναι το δικό μας μπορεί να αποτελέσει το κίνητρο να προχωρήσουμε σε αλλαγές καταλήγοντας τελικά σε μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας.
ΑΣΦΑΛΕΣ ΣΤΥΛ ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΗΣ
Τα μωρά που έχουν ασφαλείς δεσμούς με τον κύριο φροντιστή τους είναι πιο πιθανόν να εξελιχθούν σε ενηλίκους με αυτοπεποίθηση που αναζητούν υγιείς μακροχρόνιες σχέσεις και γίνονται αξιόπιστοι και στοργικοί σύντροφοι. Η ασφάλεια προκύπτει όταν οι γονείς-φροντιστές ικανοποιούν με συνέπεια τις σωματικές και συναισθηματικές ανάγκες του μωρού τους. Η ασφαλής προσκόλληση συνδέεται άμεσα με την εμπιστοσύνη στους δεσμούς καθώς και με τη συναισθηματική διαθεσιμότητα. Φυσικά, ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, δεν είναι δεδομένο ότι κάθε σχέση που αναπτύσσεται θα είναι ευτυχής, μιας και χρειάζεται πάντα δουλειά και από τις δύο πλευρές, ανεξαρτήτως ανατροφής.
ΑΓΧΩΔΕΣ ΣΤΥΛ ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΗΣ
Πρόκειται για μια μορφή ανασφαλούς προσκόλλησης που εμφανίζεται όταν υπάρχει αβεβαιότητα σχετικά με τη συναισθηματική και σωματική διαθεσιμότητα του γονέα-φροντιστή. Η ασυνέπεια στην κάλυψη των αναγκών του μωρού μπορεί να οδηγήσει σε έλλειψη εμπιστοσύνης στις σχέσεις στην ενήλικη ζωή. Τα άτομα με αυτό το στυλ προσκόλλησης μπορεί να ανησυχούν ότι τα αγαπημένα τους πρόσωπα θα τα εγκαταλείψουν και να επιδιώκουν διαρκώς επιβεβαίωση δημιουργώντας ένα φαύλο κύκλο ανασφάλειας ή και μοναξιάς.
ΑΠΟΦΥΓΗ/ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΣΤΥΛ ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΗΣ
Σε αυτό το μοτίβο ανήκουν μοναχικά και υπερβολικά αυτάρκη άτομα. Οι συγκεκριμένοι ενήλικοι ενδέχεται να μην εμβαθύνουν σε συζητήσεις που αφορούν είτε τα δικά τους συναισθήματα είτε των άλλων. Είναι αποστασιοποιημένοι και υποθέτουν πως οι γύρω τους θα τους απογοητεύσουν. Το εν λόγω στυλ πηγάζει συχνά από μια σχέση μεταξύ φροντιστή και μωρού που χαρακτηρίζεται από απουσία συναισθηματικής υποστήριξης ή σύνδεσης. Το παιδί, μεγαλώνοντας σε ένα περιβάλλον στο οποίο μαθαίνει να μη βασίζεται στους άλλους για την κάλυψη των συναισθηματικών του αναγκών, είναι σχεδόν απίθανο να αναζητά ως ενήλικος υποστήριξη ή να γνωρίζει πώς να παρηγορήσει τον/τη σύντροφό του όταν το έχει ανάγκη.
ΑΠΟΔΙΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΣΤΥΛ ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΗΣ
Γνωστός και ως «φοβική αποφυγή», αυτός ο τύπος είναι ο πιο ακραίος και ο λιγότερο κοινός. Οι άνθρωποι με αποδιοργανωμένη προσκόλληση θεωρείται ότι ενεργούν παράλογα και είναι απρόβλεπτοι και έντονοι στις σχέσεις τους. Αυτή η συμπεριφορά προκαλείται πολλές φορές από μια ιδιαίτερα ταραχώδη παιδική ηλικία που μπορεί να έχει σημαδευτεί από φόβο ή τραύμα. Ως ενήλικοι, αυτά τα άτομα δεν αποκλείεται να ζουν με διαταραχές ψυχικής υγείας που τα εμποδίζουν να χτίσουν ισορροπημένες σχέσεις. Είναι επίσης πιθανόν να λαχταρούν στενούς δεσμούς, αλλά να απομακρύνουν τους άλλους όταν τους δείχνουν προσοχή.
ΞΕΡΑΤΕ ΟΤΙ…
…μελέτες δείχνουν ότι περίπου το 58% των ενηλίκων ανήκουν στο ασφαλές στυλ προσκόλλησης;
vita.gr
