«Για έναν οικουμενικό δημιουργό, που περιηγήθηκε σε όλη την έκταση του μουσικού φάσματος ως συνθέτης, παραγωγός, ενορχηστρωτής και ερμηνευτής, βάζοντας παντού τη σφραγίδα της μεγαλοφυΐας του», κάνει λόγο η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου αποχαιρετώντας με συγκίνηση και θλίψη τον Βαγγέλη Παπαθανασίου.
Όπως αναφέρει, «με όχημα τη μουσική του, βρέθηκε παντού, στα κινηματογραφικά πλατό, τις θεατρικές σκηνές, τις αθλητικές εκδηλώσεις, τις ζωντανές συναυλίες, στο βυθό των ωκεανών, στα άστρα» και υπογραμμίζει ότι «δημιουργίες όπως οι δικές του δεν εξαντλούνται στη συνθήκη μιας συμβατικής διεθνούς φήμης και εμβέλειας. Υπερβαίνουν το χρόνο και αποθησαυρίζονται για τις επόμενες γενιές, όπως και ο ίδιος υπερέβη σύνορα και όρια, στο δρόμο της τέχνης του προς την αιωνιότητα».
Ειδικότερα σε ανάρτησή της στο facebook η κ. Σακελλαροπούλου γράφει:
«Αποχαιρετώ με συγκίνηση και θλίψη τον Βαγγέλη Παπαθανασίου, τον μουσικό που συνέλαβε στο έργο του το θρόισμα του σύγχρονου κόσμου και τη χροιά του συμπαντικού ψιθύρου. Τον τολμηρό πειραματιστή στη μορφολογική δομή, το ύφος και την ηχητική ύφανση της σύνθεσης, την ποιητική ιδέα, το πνεύμα της. Τον τεχνουργό ενός ηλεκτρονικού σύμπαντος συμφωνικής υφής, που συμπύκνωνε μεγαλείο και ταπεινότητα, μελαγχολία και αισιοδοξία, απόγνωση και τρυφερότητα. Τον Έλληνα μουσουργό, που συνέδεσε τον βαθύ απόηχο της μουσικής μας παράδοσης με τον ηλεκτρονικό ήχο και τη φωνή της σπουδαίας Ειρήνης Παπά στις «Ωδές» – η οποία, λίγα χρόνια μετά, ερμήνευσε μοναδικά και τους υπέροχους ύμνους της Μεγάλης Εβδομάδας, στον αριστουργηματικό του δίσκο «Ραψωδίες». Τον οικουμενικό δημιουργό, που περιηγήθηκε σε όλη την έκταση του μουσικού φάσματος ως συνθέτης, παραγωγός, ενορχηστρωτής και ερμηνευτής, βάζοντας παντού τη σφραγίδα της μεγαλοφυΐας του. Με όχημα τη μουσική του, βρέθηκε παντού, στα κινηματογραφικά πλατό, τις θεατρικές σκηνές, τις αθλητικές εκδηλώσεις, τις ζωντανές συναυλίες, στον βυθό των ωκεανών, στα άστρα. Βραβεύτηκε με Όσκαρ, τιμήθηκε με πολυάριθμες διακρίσεις, έγινε γνωστός σε όλο τον κόσμο ως Vangelis, εξυμνήθηκε και αγαπήθηκε. Αλλά για μένα είναι το “Παιδί της Αφροδίτης”, που διασκεύασε τον Κανόνα του Πάχελμπελ μεταμορφώνοντάς τον στο πασίγνωστο “Rain and Tears”, ο σύγχρονος λυρικός που σφράγισε με δραματική ένταση τόσες κινηματογραφικές σκηνές, από την υπερπροσπάθεια των δρομέων στο “Chariots of Fire” ως τα φουτουριστικά τοπία του “Blade Runner”. “Όλες αυτές οι στιγμές θα χαθούν μέσα στο χρόνο σαν τα δάκρυα στη βροχή”, λέει ο πρωταγωνιστής της ταινίας με τη δυστοπική ατμόσφαιρα. Όμως καμιά στιγμή, καμιά μουσική χειρονομία του Βαγγέλη Παπαθανασίου δεν θα χαθεί. Δημιουργίες όπως οι δικές του δεν εξαντλούνται στη συνθήκη μιας συμβατικής διεθνούς φήμης και εμβέλειας. Υπερβαίνουν το χρόνο και αποθησαυρίζονται για τις επόμενες γενιές, όπως και ο ίδιος υπερέβη σύνορα και όρια, στο δρόμο της τέχνης του προς την αιωνιότητα».
cnn.gr
