Οι εργασίες της Επιτροπής θα ξεκινήσουν με την ομιλία του προέδρου Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος αναμένεται να ανακοινώσει την πρότασή του για τον Γραμματέα και τον Αναπληρωτή Γραμματέα του κόμματος.
Βασικά σημεία της ομιλίας Τσίπρα:
“Η αρχή έγινε.
Και σήμερα είναι μια ξεχωριστή συνεδρίαση, για όλες και όλους μας.
Η πρώτη συνεδρίαση, της πρώτης Κεντρικής Επιτροπής στην ιστορία, που τα μέλη της έχουν εκλεγεί από τη βάση του κόμματος.
Σε μια πρωτοφανή στην έκταση, την προσέλευση, αλλά και τον ενθουσιασμό διαδικασία, κατά την οποία:
Ο πρόεδρος του κόμματος έχει εκλεγεί από πάνω από 150.000 μέλη του κόμματος.
Πάνω από 110.000 νέα μέλη έχουν εγγραφεί στο κόμμα.
Και τα μισά μέλη της Κεντρικής μας Επιτροπής είναι γυναίκες, πράγμα που για πρώτη φορά γίνεται στην ιστορία όλων των κομμάτων της χώρας.
Πολλοί λένε πολλά γι’ αυτό, αλλά η εκπροσώπηση των γυναικών σε καθοδηγητικά όργανα, ακόμα και κομμάτων που επαγγέλλονται την πρόοδο, είναι σε αριθμούς που μόνο πρόοδο δεν υποδηλώνουν, αλλά συντήρηση και οπισθοδρόμηση.
Χαιρετίζω, λοιπόν το μισό του ουρανού στην Κεντρική μας Επιτροπή.
Και σημειώνω ότι αυτή η ισότητα στην εκπροσώπηση δεν είναι δώρο κανενός, αλλά ανάγκη του κόμματος και κατάκτηση των ίδιων των γυναικών.
Σήμερα λοιπόν, είναι μια σπουδαία ημέρα για τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, είναι μια ιστορική μέρα για την αριστερά και τη προοδευτική παράταξη της πατρίδας μας.
Γιατί μπορούμε με υπερηφάνεια να διαπιστώσουμε ότι το μικρό κόμμα διαμαρτυρίας, που άλλοι χτυπούσαν με υποκριτική στοργή στην πλάτη, άλλοι συκοφαντούσαν ως εξτρεμιστικό, κι άλλοι πολεμούσαν με νύχια και δόντια να μην ενηλικιωθεί, είναι πια ένα μεγάλο, ένα μαζικό, ένα λαϊκό, ένα ώριμο κόμμα εξουσίας.
Αριστερό στην ψυχή και τις ιδέες του, αποτελεσματικό στις δράσεις του, ρεαλιστικό και αποφασιστικό στο πρόγραμμα και τις προθέσεις του.
Με ρίζες βαθιά στην ιστορία των αγώνων, των διωγμών, της ανυποχώρητης πάλης για τα δικαιώματα των κολασμένων της γης.
Και με τα κλαδιά και τα φύλλα του σήμερα όλο ψηλότερα προς τον ήλιο της πολιτικής αλλαγής, της κοινωνικής δικαιοσύνης, του σοσιαλισμού.
Με εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλο, με εμπιστοσύνη σε όλα τα δεκάδες χιλιάδες μέλη μας, με εμπιστοσύνη στην αποφασιστικότητα και στις προσδοκίες της κοινωνίας, πιστεύω ότι μπορώ από το βήμα αυτό να διακηρύξω εκ μέρους όλων μας.
Θέλουμε.
Μπορούμε.
Θα νικήσουμε.
Κι αυτή μας η βεβαιότητα και δέσμευση προσδίνει στη σημερινή μας συνεδρίαση το βάρος μιας μεγάλης ευθύνης.
Όχι μόνο γιατί καλούμαστε να εκλέξουμε τα εκτελεστικά όργανα του κόμματός μας.
Με περίσκεψη, ευαισθησία, και με το μυαλό στο γενικό καλό του ΣΥΡΙΖΑ και πιο πολύ της κοινωνίας και της χώρας.
Αλλά κυρίως γιατί εδώ και τώρα, από αυτό το χώρο, δίνουμε το σύνθημα της πολιτικής αλλαγής.
Ενωμένοι και αποφασισμένοι.
Αφήνοντας οριστικά πίσω μας τους εύλογους ανταγωνισμούς της εκλογικής διαδικασίας.
Απορρίπτοντας κάθε σκέψη και κάθε υποψία για νικητές και ηττημένους.
Αποκρούοντας κάθε έξωθεν προσπάθεια να διαρραγεί το τείχος της συντροφικότητας και της αλληλεγγύης μας.
Μας περιμένει σκληρή δουλειά και μεγάλος αγώνας για να ανταποκριθούμε στις προσδοκίες της ελληνικής κοινωνίας.
Σήμερα είναι η μέρα υπ’ αριθμόν 1, η πρώτη μέρα μιας δύσκολης αλλά συναρπαστικής διαδρομής που πρώτος σταθμός της είναι η νίκη στις επερχόμενες εκλογές, όποτε κι αν αυτές γίνουν.
Μια νίκη που πρέπει να είναι τόσο καθαρή, ώστε να μην αφήνει κανενός είδους περιθώρια για αμφισβητήσεις, υπονομεύσεις και παρασκήνιο, ως προς τη λαϊκή βούληση για τη πολιτική αλλαγή και τη προοδευτική διακυβέρνηση.
Μια προοδευτική κυβέρνηση, που θα βάλει τέλος στην απολυταρχία της απληστίας και θα ανοίξει ορίζοντες προόδου στην πατρίδα μας.
Με στόχο την αξιοπρέπεια της εργασίας και των ανθρώπων της δουλειάς.
Την προοπτική των νέων.
Τη στήριξη της τάξης που συνήθως αποκαλούμε μεσαία, αλλά ένα μεγάλο μέρος της στραγγαλίζεται από τις διαπλεκόμενες και κρατικοδίαιτες προνομιούχες ελίτ.
Την προτεραιότητα της δημόσιας Υγείας, της δημόσιας Παιδείας, του κοινωνικού κράτους, της προστασίας των πιο ευάλωτων.
Μια κοινωνία ίσων ευκαιριών, χωρίς αποκλεισμούς και αποκλεισμένους.
Αυτός είναι ο στόχος μας.
Αυτή είναι η ευθύνη μας.
Αυτή είναι η προσδοκία της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Αυτή είναι η μεγάλη μας ευθύνη.
Η χώρα μας σήμερα συμπιέζεται ανάμεσα στις πολλαπλές κρίσεις και την κυβερνητική ακρισία.
Τις διεθνείς δυσκολίες και τις κυβερνητικές ατασθαλίες και δουλείες.
Συμπιέζεται από την εμμονή της χειρότερης κυβέρνησης στις αδιέξοδες νεοφιλελευθερες συνταγές που μας οδήγησαν πρόσφατα στη χρεοκοπία και που απειλούν εκ νέου να μας οδηγήσουν σε μια πρωτοφανή κοινωνική χρεοκοπία.
Της χειρότερης κυβέρνησης στη χειρότερη στιγμή.
Που έχει οδηγήσει τη χώρα σε μια σειρά αρνητικών ρεκορ.
Αλλά για όλα υπάρχει μια δικαιολογία για να κρύψουν την πραγματική αιτία.
Που είναι η χρεοκοπημένη πολιτική τους που γεννά αδικία και ανισότητες.
Που είναι η εκτεταμένη διαφθορά τους και κατασπατάληση των δυνατοτήτων και του δημόσιου πλούτου της πατρίδας μας.
Λένε ότι πληρώνουμε τον Πούτιν, τον κορονοϊό, τη διεθνή εμπλοκή στις μεταφορές, το νέο ψυχρό πόλεμο.
Λένε ψέματα!
Ή τη μισή αλήθεια, που είναι χειρότερη από το ψέμα.
Γιατί ο διεθνής χαρακτήρας των κρίσεων δεν μπορεί να κρύψει τις εγκληματικές πρακτικές της κυβέρνησης Μητσοτάκη, που πολλαπλασίασαν τα δραματικά τους αποτελέσματα στη χώρα μας.
Η πανδημία είναι παγκόσμια, αλλά η πρωτιά της Ελλάδας σε θανάτους είναι έργο της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Η ακρίβεια είναι παγκόσμια, αλλά η πρωτιά της Ελλάδας στις τιμές του ρεύματος, της βενζίνης, των ειδών πρώτης ανάγκης, είναι έργο της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Όπως έργο της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι:
Η παράλυση του ΕΣΥ και η περιφρόνηση, ακόμα και ο διωγμός, των ανθρώπων του, προς όφελος των κερδοσκόπων της Υγείας.
Η διάλυση της δημόσιας Παιδείας, προς όφελος των κολεγίων.
Η καθήλωση του βασικού μισθού, η εργασιακή ζούγκλα, και η κοροϊδία των εργαζομένων, προς όφελος της κανονικότητας του πειρατικού κέρδους.
Οι καθεστωτικές πρακτικές, η αδιαφάνεια, το ρουσφέτι και τα σκάνδαλα διανομής των ιματίων της χώρας.
Η καταστολή, ο ευτελισμός των θεσμών, η προσπάθεια μετατροπής της Δικαιοσύνης σε εργαλείο καθεστωτικής αδικίας.
Η ληστεία των δημόσιων ταμείων σχεδόν χωρίς προσχήματα, χωρίς κανένα αίσθημα κοινωνικής, ακόμα και εθνικής ευθύνης.
Η ενημέρωση που έχει εκπέσει με ένα συνδυασμό εξαγοράς και διώξεων σε θέσεις ντροπής στην παγκόσμια κατάταξη.
Προκαλώντας σοβαρές αντιδράσεις ακόμα και στη συντηρητική Ευρώπη.
Η εγκληματική προθυμία με την οποία έχουν τοποθετήσει την Ελλάδα στη ζώνη υψηλού κινδύνου, με την αποστολή όπλων στην Ουκρανία, που μας έκρυβαν το μέγεθος, τον αριθμό τους και πόσες φορές στείλαμε.
Τη στιγμή που η Τουρκία αναβαθμίζει δραματικά το ρόλο της στην περιοχή και τις προκλητικές απαιτήσεις της από την Ελλάδα.
Η κατάρρευση της εικόνας του κυρίου Μητσοτάκη και της κυβέρνησής του, που με τόση προσπάθεια, τόσο χρήμα, και τόσο αμέριστη βοήθεια από τα ΜΜΕ της διαπλοκής δημιούργησαν, βεβαιώνει του λόγου το ασφαλές.
Θα ήθελα όμως να πω εδώ κάτι που αφορά όχι μόνο εμάς, αλλά κάθε ανήσυχο Έλληνα πολίτη.
Και θα το πω όσο πιο σύντομα μπορώ, με τρεις μόνο λέξεις:
Δεν πάει άλλο.
Δεν υπάρχουν περιθώρια αναμονής και υπομονής.
Κάθε μέρα που περνάει η καταστροφή γίνεται μεγαλύτερη, οι κίνδυνοι γίνονται πιο ορατοί, η ανασφάλεια και η απόγνωση γίνονται κοινωνική κανονικότητα.
Το καθεστώς Μητσοτάκη διαλύει την οικονομία, την κοινωνική συνοχή, την εμπιστοσύνη.
Επαναλαμβάνουν με την πιο μεγάλη αναισθησία και τον πιο ακραίο κυνισμό όλες τις πρακτικές, που οδήγησαν πριν κάποια χρόνια στην επιτροπεία.
Συμπεριφέρονται με τέτοια αναλγησία, τόση απόσταση από τις αγωνίες της κοινωνίας, τέτοια αναίσχυντη και δογματική προσκόλληση στα μεγάλα συμφέροντα, τέτοιες πρακτικές ληστείας, που αναρωτιέται κανείς:
Μήπως έχουν προεξοφλήσει την ήττα τους και αρπάζουν ό,τι προλάβουν.
Βολεύοντας έτσι τους σπόνσορες και τον εαυτό τους, και επιδιώκοντας ταυτόχρονα να αφήσουν την προοδευτική κυβέρνηση που σύντομα θα αναλάβει, εγκλωβισμένη στα αδιέξοδα που οι ίδιοι δημιουργούν.
Σε κάθε περίπτωση η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία είναι η μόνη δημοκρατική και εθνική διέξοδος, εδώ που έχουν οδηγήσει τα πράγματα.
Και θέλω να προειδοποιήσω, να μην επιχειρήσουν μέσα στον πανικό τους να δημιουργήσουν εστίες τεχνητής έντασης προσπαθώντας να αλλάξουν την εικόνα από τα πραγματικά, τα μείζονα προβλήματα της Ελληνικής κοινωνίας.
Να μην επιχειρήσουν την ώρα που καταρρέουν να παίξουν επικίνδυνα παιχνίδια με τη φωτιά.
Προκαλώντας κοινωνικές εντάσεις.
Επιστρατεύοντας τη καταστολή και τον αυταρχισμό.
Που είναι πάντα το ύστατο καταφύγιο κάθε καθεστώτος όταν αισθάνεται ότι έχει χάσει κάθε κοινωνικό έρεισμα.
Γιατί θα το πληρώσουν ακριβά και αυτοί και ο τόπος.
Και η ελληνική κοινωνία είναι πια ώριμη και καταλαβαίνει τι ακριβώς συμβαίνει και ποιος έχει την ευθύνη.
Καταλαβαίνει ότι κάθε μέρα που περνάει χωρίς να ανοίγεται ο δρόμος προς τη δημοκρατική διέξοδο, κάθε ημέρα παραμονής της κυβέρνησης Μητσοτάκη στην εξουσία, είναι μια μέρα καταστροφής, κι ένα ακόμη βήμα προς το γκρεμό.
Που θα κάνει ακόμη πιο δύσκολη την επόμενη μέρα για την αποκατάσταση της δικαιοσύνης και της συνοχής της κοινωνίας μας.
Και αυτό που αναρωτιούνται πια ολοένα και περισσότεροι πολίτες, δεν είναι αν θα νικήσουμε τις εκλογές όποτε και αν αυτές λάβουν χώρα, αλλά αν θα έχουν εξαντληθεί οι δυνατότητες και τα περιθώρια για να ξαναβάλουμε τη χώρα σε τροχιά ευημερίας.
Η απάντηση που δίνουμε σε αυτό το υπαρξιακό ερώτημα είναι ότι ναι είναι αλήθεια πως κάθε μέρα που περνάει τρώνε από το χρόνο και τις δυνάμεις της χώρας και της κοινωνίας να σταθεί ξανά στα πόδια της.
Ναι κάθε μέρα που περνάει δυσκολεύει τις δυνατότητες και ξοδεύει τους πόρους της ανάκαμψης προς όφελος μιας κυνικής και αχόρταγης ολιγαρχίας.
Αλλά αυτή είναι η μοίρα μας.
Η μοίρα της αριστεράς και της προοδευτικής παράταξης στον τόπο μας.
Να καλείται πάντα στα δύσκολά να συμμαζέψει τα ερείπια που αφήνει πίσω της η συντηρητική παράταξη.
Και εμείς ξέρουμε από τα δύσκολα.
Και όπως τα καταφέραμε όταν μας άφησαν τη χώρα διαλυμένη και τα ταμεία λεηλατημένα.
Έτσι και τώρα θα τα καταφέρουμε ξανά να επουλώσουμε τις πληγές της πατρίδας.
Να ξηλώσουμε ξανά τους μηχανισμούς της διαφθοράς, της διαπλοκής, της ληστείας του δημόσιου πλούτου.
Να επιβάλλουμε τη δημοκρατική κανονικότητα σε όλες τις πτυχές της δημόσιας ζωής.
Και να οδηγήσουμε την Ελλάδα σε ένα τελείως διαφορετικό δρόμο από το σημερινό.
Όσο πιο γρήγορα βέβαια τελειώσει αυτό το πάρτυ της διαφθοράς, της αισχροκέρδειας και της λεηλασίας του δημόσιου πλούτου, τόσο μεγαλύτερες θα είναι οι δυνατότητές μας.
Αλλά όπως και να έχει θα τα καταφέρουμε.
Κι αυτό το μήνυμα πρέπει να εκπέμψουμε, το μήνυμα της αποφασιστικότητας.
Οι κυνηγημένοι, οι αποκλεισμένοι, οι άνεργοι, οι νέοι που τους κλέβουν τα όνειρα, οι εργαζόμενοι που τους κλέβουν το ψωμί και την αξιοπρέπεια, οι μικρομεσαίοι που πολιορκούνται από την ανασφάλεια, μπορούν και πάλι να βασιστούν σε μας.
Γιατί θέλουμε.
Γιατί διαθέτουμε όχι μόνο το πρόγραμμα, αλλά και τους ανθρώπους.
Γιατί έχουμε πια την εμπειρία της διακυβέρνησης, που έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια και τη χρεοκοπία.
Γιατί η προοδευτική κυβέρνηση θα είναι μια κυβέρνηση που θα έχει τα θεμέλιά της στην κοινωνική πλειοψηφία κι όχι στα οικόπεδα της αρπαγής και της εκμετάλλευσης.
Γιατί σ’ αυτή θα έχουν σημαντικές θέσεις ευθύνης οι νέοι και οι γυναίκες και στην κυβέρνηση.
Γιατί θα δώσουμε χώρο στον κόσμο της οικονομίας, της επιστήμης και της Τέχνης.
Γιατί θα ρίξουμε το φως της δημοκρατίας σε κάθε σκοτεινή γωνιά της δημόσιας ζωής.
Γιατί φέρνουμε στις αποσκευές μας την εντιμότητα της Αριστεράς, που δοκιμάστηκε, άντεξε, έλαμψε σε όλες τις συνθήκες.
Την αποφασιστικότητα της Δημοκρατικής Παράταξης στον τόπο μας που πάντοτε στάθηκε όρθια απέναντι σε κατακτητές, δικτάτορες και αυταρχισμούς.
Μας κατηγορούν συχνά ότι έχουμε μεγάλα όνειρα.
Το ομολογώ.
Ναι, έχουμε μεγάλα όνειρα.
Δεν ερχόμαστε να διαχειριστούμε τη σήψη, αλλά να σταθούμε απέναντι σε όσα και όσους την προκαλούν.
Έχουμε το όνειρο της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Το όνειρο μιας δίκαιης, ειρηνικής, δημοκρατικής κοινωνίας.
Το όνειρο να μπορεί κάθε πολίτης να έχει πρόσβαση στα αγαθά της σύγχρονης ζωής.
Αλλά, όχι, δεν είμαστε ονειροπόλοι.
Τα όνειρά μας τα συνδέει με την πραγματικότητα ένα πρόγραμμα ρεαλιστικού ριζοσπαστισμού.
¨Ένα πρόγραμμα τεκμηριωμένο, κοστολογημένο, καταρτισμένο με τη συμμετοχή επιστημόνων, αλλά και ανθρώπων όλων των κοινωνικών ομάδων.
Οι 5+1 δεσμεύσεις του 3ου Συνεδρίου μας που θα γίνουν πράξη από τις πρώτες ημέρες της πολιτικής αλλαγής και της νέας προοδευτικής κυβέρνησης.
Εργαλείο και όπλο, όμως, της πολιτικής αλλαγής και της προοδευτικής διακυβέρνησης είναι το κόμμα μας.
Ο μεγάλος, ζωντανός, πολύχρωμος, ανήσυχος, αποφασισμένος ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ των 170.000 μελών μας.
Τι θα κάνουμε λοιπόν για να είμαστε έτοιμοι για τις μεγάλες μάχες που έχουμε μπροστά μας;
Τι πρέπει να κάνουμε για να αποκτήσει το κόμμα, με την εισροή δεκάδων χιλιάδων νέων μελών, την απαραίτητη συνοχή;
Τη συνοχή του καθημερινού αγώνα σε κάθε μικρό και μεγάλο πεδίο της κοινωνικής αναμέτρησης;
Συνταγές δεδομένες δεν υπάρχουν.
Εμείς θα ανοίξουμε τους νέους δρόμους.
Σε μας πέφτει ο κλήρος.
Εμείς είμαστε η συνταγή.
Ξεκινώντας από μια αδιαπραγμάτευτη για την Αριστερά αρχή:
Ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ είναι το ώριμο τέκνο της ανάγκης με αυτοσκοπό όχι την εξουσία αλλά την απελευθέρωση της κοινωνικής πλειοψηφίας, την επικράτηση των εθνικών συμφερόντων, την επικράτησης της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, δεν ανήκει σε μας, ούτε καν στα μέλη του.
Ανήκει σε όλους όσοι διψούν για κοινωνική δικαιοσύνη.
Ανήκει στα κοινωνικά στρώματα και τις κοινωνικές ομάδες που θέλουμε να εκπροσωπούμε.
Εκεί, μέσα στην κοινωνία, χτίζουμε βήμα-βήμα τους δεσμούς μας με τους ανθρώπους που δημιουργούν, αγωνιούν, προσδοκούν.
Και για να το καταφέρουμε αυτό θα πρέπει να πάμε πέρα από παλιές φόρμες, τις παλιές συνήθειες, τις παλιές οργανωτικές δομές.
Αλλά, επιτρέψτε μου να πω, θα πρέπει και να αναβαπτιστούμε στις διαχρονικές αξίες της Αριστεράς.
Στην αλληλεγγύη, τη συντροφικότητα, την πρόταξη του γενικού στο προσωπικό, τη συνεχή αναφορά για κάθε μας πράξη σε κείνους που θέλουμε να εκπροσωπούμε.
Και χάρη στους οποίους είμαστε σήμερα αυτό που είμαστε, ως κόμμα, αλλά και ως πρόσωπα.
Στις 15 Μάη, έγινε ένα σπουδαίο βήμα με τους δεκάδες χιλιάδες συμπολίτες μας που αποφάσισαν να ενταχθούν στις γραμμές μας.
Και σας διαβεβαιώνω, κανείς και καμιά από όλους αυτούς άνδρες και γυναίκες κάθε ηλικίας, δεν ήρθε να εγγραφεί στον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, σε μια εποχή απαξίωσης των κομμάτων και της στράτευσης, για να κάνει το κέφι του.
Ειδικά στον ΣΥΡΙΖΑ.
Κανείς και καμιά δεν προσήλθε γιατί οι εκλογές μας θέμα στις πρωινές τηλεοπτικές εκπομπές.
Ή από περιέργεια για το ποιος θα επικρατήσει.
Σε αυτή τη πρωτόγνωρη για την εποχή μας συμμετοχή πολιτικής στράτευσης, υπάρχει μια εξίσου πρωτόγνωρη αλλά και συγκλονιστική πρόταση προσφοράς.
Μια διάθεση προσφοράς.
Έρχομαι, εντάσσομαι, συστρατεύομαι στον κοινό αγώνα, είμαι εδώ, μπορείτε να με αξιοποιήσετε.
Οφείλουμε, λοιπόν έχουμε υποχρέωση να απαντήσουμε θετικά σε αυτή τη προσφορά.
Έχουμε χρέος αυτούς τους δεκάδες χιλιάδες νέους συναγωνιστές και συντρόφους μας, να τους αξιοποιήσουμε.
Χωρίς προαπαιτούμενα, χωρίς αστερίσκους, χωρίς φοβίες, να αγκαλιάσουμε τα νέα μας μέλη, από όποιο χώρο κι αν προέρχονται.
Όποιο πολιτικό βιογραφικό κι αν έχουν.
Είναι τεράστια η δύναμη και η ενέργεια που περικλείουν,
Γιατί ακόμα και μια μικρή κίνηση από 170.000 ανθρώπους μπορεί να προκαλέσει πολιτικό σεισμό.
Δεν πρέπει λοιπόν να χάσουμε αυτή την ευκαιρία που μας προσφέρει ένας ολόκληρος κόσμος.
Και αυτό είναι το πρώτο μας πολιτικό και οργανωτικό καθήκον της επόμενης περιόδου.
Στις 15 Μάη όμως αυτοί οι 152.000 πολίτες έστειλαν και ένα σαφές, διαυγές μήνυμα πολιτικής αλλαγής
Θέλω όμως να αναρωτηθούμε :
Αυτό το μήνυμα της αλλαγής της 15ης Μάη, ήταν μονάχα μήνυμα προς το Μαξίμου;
Πιστεύω βαθιά πως το μήνυμα της αλλαγής ήταν βροντερό αλλά και πολυδιάστατο.
Και αφορά και εμάς.
Ήταν μήνυμα κυρίως προς το Μαξίμου αλλά ήταν μήνυμα και προς την Κουμουνδούρου.
Και οφείλουμε έτσι να το αναγνώσουμε και στην Κουμουνδούρου.
Ως μήνυμα και ταυτόχρονα εντολή αλλαγής και προς εμάς.
Για τον τρόπο που κι εμείς λειτουργούμε, για το τρόπο που δουλεύουμε.
Θα συνεχίσουμε, λοιπόν, να δουλεύουμε πολλές φορές κλεισμένοι στον εαυτό μας, στην ασφάλεια των κομματικών μας γραφείων
ή θα γίνουμε ένα με τη κοινωνία, ένα με τις αγωνίες και τους αγώνες του λαού μας ;
Θα δουλέψουμε, ώστε όλους αυτούς τους ανθρώπους που μέχρι χθες πορεύονταν δίπλα μας, αλλά εμείς τους αγνοούσαμε, να τους αγκαλιάσουμε ;
Ή θα τους ξαναθυμηθούμε μόνο σε κάποια επόμενη ψηφοφορία ;
Θα αντιστοιχήσουμε την εκλογική μας επιρροή και στους χώρους που αναπνέει η κοινωνία;
Στα συνδικάτα και στους χώρους δουλειάς, στα πανεπιστήμια και στη νεολαία, στην αυτοδιοίκηση, στους πολιτιστικούς και αθλητικούς συλλόγους, στους συλλόγους γονέων και κηδεμόνων, στα κινήματα για το περιβάλλον ;
Ή θα μας αρκεί το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών και σε όλες τις υπόλοιπες κοινωνικές διεργασίες θα έχουμε χαμηλές πτήσεις, αλλά δε θα τρέχει και κάτι ;
Και ακόμη περισσότερο σε ότι αφορά την εσωτερική μας λειτουργία.
Είμαστε έτοιμοι να αλλάξουμε ή θεωρούμε ότι όλα έχουν καλώς ;
Θα συνεχίζουμε να λειτουργούμε με ομάδες και τάσεις καρικατούρες, που ενώ εμφανίζονται ως ρεύματα ιδεών, στη πράξη λειτουργούν πολλές φορές ως ρεύματα άγονης εσωτερικής αντιπαλότητας και ως μηχανισμοί αναπαραγωγής στελεχών;
Εν ονόματι οποιουδήποτε προσχήματος ή προσώπου, ακόμη και του Προέδρου του κόμματος ;
Ή θα αλλάξουμε την αντίληψή μας και θα πάμε σε τάσεις ιδεών που θα ανασυντίθενται ανάλογα με τις εξελίξεις και τα νέα δεδομένα και που θα προσφέρουν στο κόμμα μας όχι λίστες, αλλά απόψεις, ιδέες, προτάσεις, πρωτοβουλίες, που θα το ωθούν ένα βήμα πιο μπροστά;
Θα συνεχίσουμε να αναπαράγουμε φαινόμενα που χαρακτηρίζουν άλλα κόμματα εξουσίας, τόσο στις εθνικές εκλογές, όσο και στις αυτοδιοικητικές, αποκόβοντας τον ΣΥΡΙΖΑ από ζωντανές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις;
Ή θα αποκαταστήσουμε έναν υγιή συναγωνισμό που θα προσφέρει το οξυγόνο της κοινωνίας στις γραμμές μας, αλλά και θα υπηρετεί τις ανάγκες της κοινωνίας;
Ανοίγοντας τις πόρτες του κόμματος και τη σκέψη μας;
Σε ότι με αφορά, αγαπητοί σύντροφοι, είμαι αποφασισμένος να κάνω ότι περνά από το χέρι μου για να γίνει η αλλαγή αισθητή παντού και πρώτα από όλα στο τρόπο που εμείς σκεφτόμαστε και δουλεύουμε.
Σε ότι με αφορά αυτό το ισχυρό μήνυμα θέλω να εκπέμψω και εκπέμψω με τις επιλογές και τις αποφάσεις μου.
Γιατί αν ισχύει, που ισχύει, αυτό που είπα το βράδυ της προπερασμένης Κυριακής, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ είναι πια ένα άλλο κόμμα, τότε οφείλουμε κι εμείς να αλλάξουμε τρόπο σκέψης και λειτουργίας για να καταφέρουμε να το καθοδηγήσουμε.
Να αλλάξουμε χωρίς να αποστούμε ούτε ένα χιλιοστό από τις αρχές και τις αξίες μας.
Το αντίθετο θα έλεγα, εμβαθύνοντας στις αρχές μας.
Και το αμέσως επόμενο διάστημα, έχουμε πολύ δουλειά να κάνουμε και βαριά ευθύνη να σηκώσουμε στους ώμους μας.
Ταυτόχρονα με τη προετοιμασία μας για την εκλογική μάχη, που μπορεί να είναι και σύντομα, και το δυνάμωμα της κοινωνικής αντίστασης στις κυβερνητικές επιλογές, έχουμε και δύσκολο έργο οργάνωσης στο κόμμα μας.
Έχουμε πρώτα από όλα να καταγράψουμε χωρίς γραφειοκρατικές καθυστερήσεις όλα τα νέα μέλη σε κάθε νομό και κάθε οργάνωση.
Να αξιοποιήσουμε στο έπακρο τις νέες τεχνολογίες για την οργάνωση και κινητοποίηση των μελών μας.
Αλλά όχι μόνο για να μιλάμε με τα μέλη μας και να τους δίνουμε «γραμμή», αλλά και για να τους ακούμε, να μας δίνουν τον παλμό της κοινωνίας και τη ζωντάνια του προβληματισμού τους.
Να μετατρέψουμε το κόμμα μας στο πιο μαζικό αλλά και το πιο δημοκρατικό κόμμα στη χώρα μας.
Δίνοντας το λόγο στα μέλη μας για κρίσιμες αποφάσεις.
Και όλα αυτά μπορούμε να τα πετύχουμε όταν εντάξουμε τη ψηφιακή λειτουργία στην οργανωτική μας δουλειά και την αποκεντρώσουμε μάλιστα.
Γιατί και το ζήτημα της αποκέντρωσης είναι πολύ κρίσιμο.
Να δείξουμε λοιπόν, εμπιστοσύνη στις νομαρχιακές και στα όργανα του κόμματος, να τους αναθέσουμε ευθύνες, αλλά και να ζητήσουμε απολογισμό και ευθύνες.
Και κυρίως να πάψουμε να θεωρούμε ως αποκλειστικό χώρο λειτουργίας και δράσης του κόμματος τα κομματικά μας γραφεία.
Δε μπορεί να έχουμε σκοπό να έρθουν τα νέα μέλη σε μας, αλλά να πάμε εμείς σ’ αυτά.
Στους χώρους της δουλειάς και της ζωής τους θα αναπτυχθεί και πρέπει να αναπτυχθεί η όποια δράση τους. Μικρή ή μεγαλύτερη.
Χωρίς γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και με εμπιστοσύνη στην πρωτοβουλία τους.
cnn.gr
