«Η ζωή μου ήταν λίγο διαφορετική, είχα ευκαιρίες από νωρίς και ξεκίνησα στην πρώτη ομάδα στα 17 μου, από εκεί ξεκίνησαν όλα. Όμως όταν ήμουν 15/16, άρχισα να νιώθω ότι ήταν κάτι που θα έκανα στο μέλλον. Στα 17-18, στη Γιουνάιτεντ, όλα άλλαξαν», είπε όταν τον ρώτησαν πότε συνειδητοποίησε ότι θα είχε επιτυχία στο ποδόσφαιρο.
Και συνέχισε: «Στην αρχή, όταν έφτασα στη Γιουνάιτεντ, ήμουν πολύ επιδέξιος, ντριμπλάρα πολύ και αυτό ήταν καλό για την παράσταση, αλλά το ποδόσφαιρο είναι κάτι περισσότερο από αυτό.
Όταν θέλεις να πετύχεις κάτι σωστά στο ποδόσφαιρο, πρέπει να είσαι πιο αποτελεσματικός και άρχισα να εξετάζω παραδείγματα όπως ο Ράιαν Γκιγκς και ο Πολ Σκόουλς και πήρα μερικές καλές ιδέες από αυτούς. Φυσικά, δεν θα γίνεις ποτέ ποδοσφαιριστής χωρίς ταλέντο, αυτό είναι το κύριο πράγμα, αλλά υπάρχουν και άλλα πράγματα που θεωρώ πιο σημαντικά, όπως η εργασιακή ηθική. Σε αυτό αφιέρωσα όλη μου τη ζωή και η μακροζωία μου μιλάει από μόνη της, συνεχίζω να παίζω σε υψηλό επίπεδο.
Στην ηλικία μου, πρέπει να κάνεις συγκεκριμένη δουλειά για να διατηρήσεις το επίπεδό σου και αυτό έκανα, όχι μόνο για το ποδόσφαιρο, αλλά και για την υγεία μου».
Μιλώντας σχετικά με την υπερφόρτωση του ποδοσφαιρικού ημερολογίου είπε: «Εξαρτάται, έχω τον δικό μου τρόπο να τα βλέπω αυτά τα πράγματα. Δεν είμαι προπονητής ούτε θα γίνω ποτέ. Ίσως μια μέρα πρόεδρος του συλλόγου, ίσως ιδιοκτήτης. Θα γίνω ιδιοκτήτης;
Μάλλον, μπορώ να το δω, εξαρτάται από τη στιγμή και την ευκαιρία. Εάν έχω κάποιους συλλόγους στο μυαλό; Κάποιους ναι, αλλά δεν ξέρω ακόμα. Όσο για το ημερολόγιο, πιστεύω ότι οι σύλλογοι πρέπει να φροντίζουν περισσότερο τους νέους. Αυτό που εννοώ με αυτό είναι ότι οι σύλλογοι θέλουν να εκμεταλλευτούν το ταλέντο τους για να πάρουν αποτελέσματα και αυτό είναι φυσιολογικό, οι μεγάλες ομάδες κάνουν το ίδιο, όπως με τον Τζουντ Μπέλιγχαμ ή τον Λαμίν Γιαμάλ και μπορούν ακόμα να παίξουν σε υψηλό επίπεδο στην ηλικία μου, αλλά για να το κάνουν θα πρέπει να θυσιάσουν πολλά. Οι σύλλογοι πρέπει να τους φροντίζουν καλύτερα και να μην τους εκμεταλλεύονται τόσο πολύ βάζοντάς τους να παίζουν 70 παιχνίδια το χρόνο, ακόμη και με τις εθνικές ομάδες.
Αν δείτε συνεντεύξεις με ορισμένους παίκτες, παραπονιούνται για τον αριθμό των παιχνιδιών και συμφωνώ, αλλά νομίζω ότι ο μόνος τρόπος να το καταπολεμήσουμε είναι ότι πρέπει να μειώσουμε την προπόνηση ή να προπονηθούμε έξυπνα. Δεν χρειάζεται να τρέχεις τρία ή τέσσερα χιλιόμετρα ανά προπόνηση, ας το κάνουμε αυτό στο παιχνίδι, οπότε αν κάνουμε συγκεκριμένη προπόνηση, πιστεύω ότι θα έχουμε λιγότερους τραυματισμούς και περισσότερη ποιότητα στα παιχνίδια.
Όταν λέω προπόνηση λιγότερο, εννοώ προπόνηση πιο έξυπνα».
Πηγή
