Υπήρξε ένας από τους πρώτους δημοσιογράφους που εργάστηκαν στην Ηχώ της Μόσχας από την ίδρυσή της τον Αύγουστο του 1990. Ήταν διευθυντής αυτού του εμβληματικού ραδιοφωνικού σταθμού μέχρι την 1η Μαρτίου που έκλεισε με απόφαση του Βλαντίμιρ Πούτιν.
Η Ηχώ της Μόσχας με τα 6 εκατ. ακροατές είναι ένα από τα δημοσιογραφικά μέσα που έκλεισαν διότι διαφώνησαν για τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Ο Αλεξέι Βενεντίκτοφ, διευθυντής του μέσου, δηλώνει αποφασισμένος να αρχίσει και πάλι από το μηδέν και πως δεν σκοπεύει να εγκαταλείψει τη Ρωσία παρά τις απειλές που δέχεται για τη στάση που κρατάει.
Από τις πρώτες ώρες της ρωσικής επίθεσης στις 24 Φεβρουαρίου, η Ηχώ της Μόσχας έκανε λόγο για «πολιτικό σφάλμα».
Λίγες ημέρες αργότερα, μετέδωσε ζωντανά συνέντευξη της αμερικανίδας υφυπουργού Εξωτερικών Βικτόρια Νούλαντ. Με αυτή την συνέντευξη «μπήκε το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του ραδιοφωνικού σταθμού», λέει ο Αλεξέι Βενεντίκτοφ.
«Κλειστά όλα τα ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης»
Το διοικητικό συμβούλιο του σταθμού, διαλύθηκε. Η ραδιοφωνική συχνότητα του σταθμού δόθηκε στο κρατικό Sputnik. Την περασμένη εβδομάδα, η ρωσική δικαιοσύνη πρόσθεσε το όνομα του δημοσιογράφου στην λίστα των «ξένων πρακτόρων», ένα μέτρο που «δεν αλλάζει τίποτε» στην απόφασή του να παραμείνει στην Ρωσία.
«Τίποτε δεν μπορεί να μας σώσει: η προπαγάνδα (του Κρεμλίνου) πρέπει να είναι απόλυτη στις επιχειρήσεις αυτού του είδους», σχολιάζει ο 66χρονος Αλεξέι Βενεντίκτοφ. Τα τελευταία ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης της Ρωσίας έχουν κλείσει ή έχουν διακόψει την λειτουργία τους μπροστά στην ενίσχυση της καταστολής, με την επιβολή ποινών φυλάκισης για μετάδοση πληροφοριών που «δυσφημούν» τον στρατό.
Την ίδια ώρα, πολλοί δημοσιογράφοι εγκατέλειψαν τη Ρωσία. «Για να είναι αξιόπιστος ένας δημοσιογράφος πρέπει να υφίσταται την ίδια πίεση με τους ακροατές του, να περπατά στους ίδιους δρόμους με εκείνους», λέει ο βετεράνος του ραδιοφώνου, Αλεξέι Βενεντίκτοφ που έχει πλέον στραφεί στο YouTube και διαθέτει ήδη μισό εκατομμύριο συνδρομητές. Εκεί, μαζί με τους προσκεκλημένους του, περνά από κόσκινο τις ενέργειες της ρωσικής εξουσίας στην Ουκρανία και αναρωτιέται, για παράδειγμα, για την σιωπή του Κρεμλίνου σχετικά με την βύθιση του καταδρομικού Moskva στην Μαύρη Θάλασσα στα μέσα Απριλίου.
Ως απάντηση στην στάση του, βρήκε ένα κεφάλι γουρουνιού μπροστά στην πόρτα του σπιτιού του και ένα αντισημιτικό σύνθημα στα γερμανικά. Ο Αλεξέι Βενεντίκτοφ επιμένει ότι δεν θα αλλάξει. Απευθύνεται στα «14 εκατομμύρια» των συμπατριωτών του που στις δημοσκοπήσεις δηλώνουν ότι αντιτίθενται στην επίθεση στην Ουκρανία «για να τους εξηγήσει γιατί έγινε και γιατί αυτό θα κάνει κακό».
Θεωρεί ότι σήμερα η Ιστορία επαναλαμβάνεται, παραβάλλοντας την σημερινή κατάσταση με την κατάσταση των χρόνων που προηγήθηκαν στην Σοβιετική Ένωση.
«Βρισκόμαστε ακριβώς στο 1983 (…) με τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, τους αντικαθεστωτικούς στην φυλακή ή στην εξορία και τον αρχηγό της KGB (Γιούρι) Αντρόποφ στο Κρεμλίνο». Και σε λίγα χρόνια, «θα έρθει ένας (Μιχαήλ) Γκορμπατσόφ…», προσθέτει χαμογελώντας αναφερόμενος στον σοβιετικό ηγέτη που έφερε την φιλελευθεροποίηση της ΕΣΣΔ οδηγώντας στην πτώση ολόκληρου του συστήματος. Πριν από την εισβολή στην Ουκρανία, η Ηχώ της Μόσχας, το «ελεύθερο ραδιόφωνο για ελεύθερους ανθρώπους», βρέθηκε επανειλημμένως στην κόψη του ξυραφιού. Αλλά μέχρι την ρωσική επίθεση, «ο Πούτιν έλεγε “αφήστε τους να εργασθούν”», διηγείται ο Βενεντίκοτφ, που επικαλείται συχνά υψηλά ιστάμενες πηγές, ανάμεσά τους και τον εκπρόσωπο του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ, τους οποίους παρουσιάζει ως «συμπότες».
«Για τον Πούτιν τα μέσα ενημέρωσης αποτελούν εργαλείο»
Πριν από 25 χρόνια, «πριν από την εκλογή του», ο Πούτιν και ο δημοσιογράφος είχαν οικειότητα. Και μερικές φορές μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον πρώην σοβιετικό πράκτορα το 2000 είχαν συναντηθεί. «Του έλεγα κατ’ ιδίαν ότι η απουσία κάθε μορφής ανταγωνισμού στην χώρα ήταν το κυριότερο πρόβλημα: πολιτικός, οικονομικός, ιδεολογικός απολυταρχισμός…», λέει. «Υπήρξα επίσης ο μόνος διευθυντής μέσου ενημέρωσης που επέκρινα μπροστά στον Πούτιν την άχρηστη σύλληψη του Αλεξέι Ναβάλνι τον Ιανουάριο 2021, με την επιστροφή του στην Ρωσία μετά την ανάρρωσή του από την επίθεση εναντίον του με δηλητήριο που κόντεψε να τον σκοτώσει».
Αλλά, «για τον Πούτιν, τα μέσα ενημέρωσης αποτελούν εργαλείο (…), ποτέ δεν μιλήσαμε την ίδια γλώσσα». Ωστόσο, δύο φορές ο Πούτιν του ζήτησε την γνώμη του για την θέση που θα καταλάβει στα βιβλία της Ιστορίας: μία φορά το 2008, μετά τις δύο πρώτες θητείες του, και έπειτα το 2014, μετά την προσάρτηση της Κριμαίας. Σήμερα, σχολιάζει ο Βενεντίκτοφ, ο οποίος δίδαξε ιστορία επί 20 χρόνια, «βρισκόμαστε στο μέσον του κεφαλαίου και η σελίδα δεν έχει ακόμη γυρίσει».
cnn.gr
