Οταν πρωτογνώρισε το σκι, δίπλα στον πατέρα του που διατηρούσε σχολή εκμάθησης του αθλήματος στον Παρνασσό, ο Αλέξανδρος Γκινής δεν θα μπορούσε να φανταστεί την εξέλιξη που έπειτα από χρόνια θα τον έβαζε στο βιβλίο της ιστορίας του ελληνικού αθλητισμού σε περίοπτη θέση. Ο 28χρονος σκιέρ κατέκτησε τη 2η θέση στον αγώνα τεχνικής κατάβασης του Παγκοσμίου Κυπέλλου αλπικού σκι στο Σαμονί της Γαλλίας, γράφοντας ιστορία, καθώς αυτό ήταν το πρώτο μετάλλιο που παίρνει ποτέ η χώρα μας σε Παγκόσμιο Κύπελλο σκι.
Πριν φτάσει στον θρίαμβο του Σαμονί και με το βλέμμα στον μεγάλο στόχο, που είναι το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Κουρσεβέλ στη Γαλλία (19 Φεβρουαρίου), ο Αλέξανδρος Γκινής, λίγο πριν ξεκινήσει μια σειρά 10 αγώνων για το Παγκόσμιο Κύπελλο, στις αρχές του περασμένου Δεκέμβρη είχε συγκινήσει με το προσωπικό του μήνυμα που απλά θύμιζε το πώς επέστρεψε ύστερα από ένα ακόμα (6ο!) χειρουργείο.
«Εχουν περάσει σχεδόν δύο χρόνια από τότε που κατάφερα να σπρώξω έξω από την πύλη. Οταν τραυματίστηκα πέρυσι, είπα στον εαυτό μου ότι θα έκανα ό,τι περνούσε από το χέρι μου για να φέρω το σώμα μου σε θέση να αγωνιστώ ξανά και στη συνέχεια να πάρω μια απόφαση για το αν ήθελα να συνεχίσω να αγωνίζομαι ή όχι. Καθώς ήταν η 3η ρήξη χιαστού και η 6η μεγάλη χειρουργική επέμβαση στο γόνατο, σκέφτηκα ότι ήταν ένας δίκαιος πήχης που έπρεπε να θέσω στον εαυτό μου. Θα έλεγα ψέματα, ωστόσο, αν έλεγα ότι δεν υπήρχαν στιγμές που αυτό το όνειρό μου φαινόταν νεκρό.
Οφείλω τα πάντα στον αδελφό και τη μητέρα μου, τη φίλη μου, τους προπονητές και τους γυμναστές μου, τους φίλους μου και όλους τους χορηγούς μου που ήταν δίπλα μου και μου επέτρεψαν να έχω τη δυνατότητα να επιλέξω τι ήθελα να κάνω με τη ζωή μου προχωρώντας μπροστά. Είμαι στην ευχάριστη θέση να πω ότι δεν μετανιώνω για την απόφαση που πήρα. Και γι’ αυτό θέλω να σας ευχαριστήσω όλους.
Παρόλο που και μόνο το ότι επέστρεψα εδώ είναι ήδη μια τεράστια νίκη για μένα, ξέρω ότι εδώ είναι που αρχίζει ο πραγματικός αγώνας», είχε γράψει στον προσωπικό του λογαριασμό ο 28χρονος σκιέρ, οι γονείς του οποίου γνωρίστηκαν στο χιονοδρομικό κέντρο του Παρνασσού όπου ο έλληνας πατέρας του έκανε μαθήματα σκι στην ελληνίδα (με αμερικανική καταγωγή) μητέρα του.
Ο ίδιος, αν και μεγάλωσε στη Βουλιαγμένη όπου μάλιστα έζησε έντονα τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, αντί για θάλασσα επέλεγε το βουνό. Με τον πατέρα του στον Παρνασσό αρχικά και αργότερα σε ηλικία 12 ετών όταν μετακόμισαν οικογενειακώς στην Αυστρία όπου εργαζόταν ο πατέρας του τους χειμερινούς μήνες.
Ομως το μεγάλο βήμα έγινε στα 16 του όταν μετακόμισαν στις ΗΠΑ, εκεί όπου ήθελε πάντα να σπουδάσει με τον αδελφό του.
Εκεί μπόρεσε να κάνει υψηλού επιπέδου πρωταθλητισμό για μία τετραετία αλλάζοντας επίπεδο και συμμετέχοντας σε αγώνες με την ομάδα νέων των ΗΠΑ, καθώς στην Ελλάδα δεν υπήρχε προοπτική για το άθλημα.
Ομως σοβαροί τραυματισμοί και απανωτά χειρουργεία τον πήγαν πολύ πίσω και εκεί εμφανίστηκε και η ΕΟΧΑ (Ελληνική Ομοσπονδία Χειμερινών Αθλημάτων) που τον υποδέχτηκε στην αγκαλιά της εξηγώντας του ότι θα τον στηρίξει όσο μπορεί έστω και αν δεν υπάρχουν αρκετά χρήματα.
Ο πρώτος Ελληνας
Το 2021 έγινε ο πρώτος έλληνας αθλητής που κατέκτησε πόντους σε αγώνα του Παγκοσμίου Κυπέλλου, όταν πήρε την 11η θέση στο Φλοχάου της Αυστρίας.
Το ταλέντο και το πείσμα του δεδομένο, ενώ όταν κάποια στιγμή η μητέρα του σε ρόλο… νοσοκόμας δίπλα του σε κάθε στιγμή ιδιαίτερα μετά τους τραυματισμούς τού έκανε την πρόταση να βρει καμιά δουλειά και να αφήσει το σκι στην άκρη, αυτός σιγά που θα την άκουγε.
Και τελικά δικαιώθηκε για την επιλογή του να συνεχίσει κόντρα σε κάθε αντιξοότητα και σε κάθε εμπόδιο.
«Αυτό είναι το μήνυμα που θέλω να περάσω στα νέα παιδιά: ποτέ να μην εγκαταλείπουν τα όνειρά τους και τους στόχους τους και όλα μπορούν να συμβούν» είπε αμέσως μετά τον θρίαμβό του ο έλληνας πρωταθλητής
Οι αθλητές των ΗΠΑ έσπευσαν πρώτοι να τον συγχαρούν αφού μέχρι και το 2020 αγωνιζόταν και ο Αλέξανδρος με την… αστερόεσσα.
Λίγο πιο μακρινό, αλλά εφικτό, είναι το όνειρο του έλληνα σκιέρ να διακριθεί (γιατί όχι) και στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς αγώνες στο Μιλάνο και την Κορτίνα, σε λιγότερο πλέον από τέσσερα χρόνια (το 2026). Εκεί θέλει ο Αλέξανδρος Γκινής ακόμα και ένα μετάλλιο!
Η τακτική που ακολούθησε με τους προπονητές του ήταν να μπει δυνατά ιδιαίτερα στη δεύτερη κατάβαση ακόμα και με λίγο ρίσκο. Καθώς είδαν ότι ο καιρός ήταν ιδανικός, η θερμοκρασία κάτω του μηδενός με παγωμένη πίστα. Ο,τι ακριβώς ήθελαν.
Εξού και ρίσκαρε στη δεύτερη κατάβαση ποντάροντας στη δύναμή του και ας προερχόταν από έναν σοβαρό τραυματισμό, τον 6ο στη σειρά.
Τα κατάφερε και ένα παιδικό του όνειρο έγινε πραγματικότητα με τον Αλέξανδρο Γκινή να γράφει ιστορία και για την αγαπημένη του Ελλάδα.
Εκτός από την παθολογική του αγάπη για το σκι ο Αλέξανδρος λατρεύει το μπάσκετ και ως Ολυμπιακός χαίρεται με αυτό που βλέπει στα παρκέ.
Πηγή
