Ο Κρητικός χαφ έχει μπει ξανά στο στόχαστρο της κριτικής σε μία χρονιά που οι βασικοί αδύναμοι κρίκοι του ρόστερ είναι άλλοι. Γράφει ο Δημήτρης Τομαράς.
Ο Ανδρέας Μπουχαλάκης στα 29 του χρόνια έχει 208 παιχνίδια με τη φανέλα του Ολυμπιακού. Ναι σωστά διαβάζετε: 208. Είναι δεδομένο πως μπορεί να μην λογίζεται στους τοπ χαφ που έχουν περάσει τα τελευταία χρόνια από τους Πειραιώτες, παρόλα αυτά από την άλλη δεν γίνεται να μην αναγνωριστεί η προσφορά του και η παρουσία του στην ομάδα.
Φέτος σε μία χρονιά που γενικά το κέντρο του Ολυμπιακού είναι στα… κάτω του ο Μπουχαλάκης δεν κάνει το ίδιο καλή σεζόν με πέρυσι και αυτό φαίνεται. Ο διεθνής μέσος έχει μία χρονιά με 38 αγώνες και 2 γκολ αλλά και 1 ασίστ. Πέρυσι και τα νούμερά του και η εικόνα του στο γήπεδο ήταν σε πιο καλό επίπεδο. Δεν είναι δηλαδή μία καλή χρονιά για τον ίδιο. Από αυτό το συμπέρασμα όμως μέχρι του να γίνεται μία συζήτηση ότι εκείνος ευθύνεται – ότι έχει την καίρια ευθύνη δηλαδή – για το κακό ή μέτριο αγωνιστικό πρόσωπο του Ολυμπιακού φέτος υπάρχει διαφορά. Και μάλιστα μεγάλη διαφορά.
Σε μία χρονιά όπου έχει χιλιοτονιστεί πως αρκετές – εάν όχι οι πιο πολλές – μεταγραφές του Ολυμπιακού δεν του βγήκαν ο Μπουχαλάκης έπρεπε να… φορτωθεί τη δουλειά του ντεφορμέ Μαντί Καμαρά και τον παροπλισμό αγωνιστικά παικτών όπως ο Κούντε. Ναι η φετινή σεζόν για τον Μπουχαλάκη δεν είναι ιδανική παρόλα αυτά ο χειρότερος φετινός χαφ στον Ολυμπιακό είναι με διαφορά ο Μαντί Καμαρά και όχι ο Έλληνας χαφ. Εάν δει δηλαδή κανείς τη φετινή σεζόν δεν θα καταλήξει στο συμπέρασμα πως ο έμπειρος μέσος και εκ των αρχηγών του Ολυμπιακού είναι στους πλέον αδύναμους κρίκους του ρόστερ, παρότι όπως προαναφέραμε δεν κάνει τόσο καλή χρονιά. Πιθανώς να είναι – εάν όχι ο μόνος – αλλά από τους λίγους παίκτες του ρόστερ εξαρχής φέτος με το κάθετο παιχνίδι και τη δυνατότητα να δημιουργεί και να απειλεί.
Είναι πιο εύκολη η κριτική όταν πρόκειται για Έλληνα παίκτη
Σε μία ομάδα όπως είναι ο Ολυμπιακός είναι πιο εύκολο και εφικτό να μπει στο στόχαστρο της κριτικής ο Μπουχαλάκης, ο Μασούρας, ο Φορτούνης, ο Μανωλάς και ο Σωκράτης από τον εκάστοτε ξένο παίκτη. Ο κάθε φίλαθλος το κάνει διότι εκτός των άλλων θεωρεί πως ο Έλληνας παίκτης αντιλαμβάνεται πιο καλά το που βρίσκεται και το τι πρέπει να κάνει.
Ναι στο σύγχρονο ποδόσφαιρο ένα κέντρο σαν του Ολυμπιακού θέλει περισσότερη ένταση και παραπάνω τρεξίματα και πίεση όμως ο Μπουχαλάκης δεν παίζει στο κέντρο για αυτά τα στοιχεία (που δεν τα έχει) αλλά για τα δημιουργικά του χαρακτηριστικά και το ύψος του. Δεν επλέγεται δηλαδή για τα τρεξίματα και το πολύ έντονο πρέσινγκ αλλά για τη δημιουργία και τους χώρους που καλύπτει.
Ο ίδιος ο Μπουχαλάκης όταν είχε σκοράρει δύο φορές με τον Άρη στο πρωτάθλημα είχε πει στη NOVA: «Από τότε που γύρισα στην Ελλάδα δεν ασχολούμαι και δεν διαβάζω. Ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Δεν με αγγίζει. Κοιτάζω να κάνω τη δουλειά μου, να βελτιώνω τις αδυναμίες μου στην προπόνηση και να κάνω ένα βήμα τη φορά. Ο καθένας μπορεί να έχει τη γνώμη του». Αυτή είναι η προσέγγιση του Μπουχαλάκη γενικότερα και δεν φαίνεται πως θα αλλάξει.
Σε μία χρονιά που ο Ολυμπιακός ψάχνει να δει ποιος δεν είναι αδύναμος κρίκος από πλευράς μεταγραφών (Βατσλίκ, Αγκιμπού και Γκάρι Ροντρίγκες διασώζονται κυρίως), σε μία σεζόν όπου οι περισσότεροι παίκτες σε άκρα σε άμυνα και επίθεση είναι ανεπαρκείς αγωνιστικά είναι σαφές πως ο Μπουχαλάκης δεν είναι το βασικό και το Νο1 πρόβλημα του Ολυμπιακού. Ο Ολυμπιακός από αρκετά βαριά χαρτιά του περίμενε φέτος πολλά περισσότερα και δεν τα πήρε και αυτό δεν αλλάζει. Και εάν στο σκεπτικό ορισμένων οι προσδοκίες για τον Κρητικό μέσο έχουν ανέβει είναι γιατί τις δημιούργησε ο ίδιος με τις εμφανίσεις των προηγούμενων ετών.
Πηγή
