Η μελέτη αυτή έδειξε ότι ίσως μελλοντικά να αποτελέσει μια εναλλακτική λύση σε σχέση με τις ανεμογεννήτριες.
Στόχος αυτής της λύσης είναι η μείωση του κόστους παραγωγής της αιολικής ενέργειας, που μπορεί να φτάσει μέχρι και το 50%, αλλά και η αξιοποίησή της τόσο σε απομακρυσμένες περιοχές όσο και σε αστικά περιβάλλοντα. Ανάμεσα στα πλεονεκτήματα της μεθόδου συγκαταλέγεται το μεγαλύτερο ύψος εφαρμογής, όπου το αιολικό δυναμικό είναι ισχυρότερο και σταθερότερο.
Ενδεικτικά, οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Παναγιώτη Κοσμόπουλο, εντεταλμένο ερευνητή στο Ινστιτούτο Ερευνών Περιβάλλοντος και Βιώσιμης Ανάπτυξης (ΙΕΠΒΑ) του ΕΑΑ, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Remote Sensing», εκτιμούν ότι ένας χαρταετός της τάξης των 100-150 τετραγωνικών μέτρων μπορεί να παράγει δύο με τρία μεγαβάτ (MW) ηλεκτρικής ενέργειας, που ισοδυναμεί με την ισχύ μιας συμβατικής ανεμογεννήτριας ύψους 100 μέτρων.
Η δύναμη πρόσδεσης του χαρταετού, που αποτελεί και τον βασικό μηχανισμό παραγωγής ενέργειας, μετρήθηκε πειραματικά, ενώ εφαρμόστηκαν μοντέλα μηχανικής μάθησης με σκοπό την εκτίμηση απόδοσης τόσο υπό σταθερές όσο και υπό τυρβώδεις συνθήκες ανέμου. Η μελέτη αφορούσε έναν χαρταετό εμβαδού 12 τετραγωνικών μέτρων σε ύψος 24 μέτρων σε μια παράκτια περιοχή.
Η τεχνολογία αυτή τα επόμενα χρόνια, σύμφωνα με τους ερευνητές, αναμένεται να συνεισφέρει ενεργά ως μια επιπλέον λύση αξιοποίησης του αιολικού δυναμικού στην ενεργειακή μετάβαση από τα ορυκτά καύσιμα προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
cnn.gr
