Το δικό του δριμύ κατηγορώ σε βάρος όσων είχαν θέση ευθύνης εξαπέλυσε σήμερα καταθέτοντας ενώπιον των δικαστών ο Θεοφάνης Χατζησταματίου, του οποίου η σύζυγος και ο γιος, υπέστησαν εκτεταμένα εγκαύματα κατά τη διάρκεια της φονικής πυρκαγιάς στο Μάτι.
«Όσοι ζήσανε εκείνη την ημέρα ζήσανε από τύχη… Δέκα δευτερόλεπτα χωρίζανε τη ζωή από το θάνατο όπως γίνεται στον πόλεμο» τόνισε ο κ. Χατζησταματίου, προσθέτοντας:
«Είναι ξεκάθαρο πως σε αυτή τη χώρα ζούμε από τύχη… Όσο υπάρχουν σε θέση ευθύνης άνθρωποι που δεν κάνουν τη δουλειά τους και όσο αλλάζουν οι νόμοι δεν αποδίδεται Δικαιοσύνη» κατέθεσε ο μάρτυρας κάνοντας λόγο για παραλείψεις και πλήρη ανικανότητα των αρμόδιων. «Δεν έκαναν ούτε το ελάχιστο. Να ειδοποιήσουν ένα τέταρτο νωρίτερα για να μην χαθεί κανένας, να προλάβουν να φτάσουν στη θάλασσα. Ας έκαναν έστω αυτό αφού δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα άλλο. Δεν είχαν κανένα σχέδιο … Υπάρχουν πολλοί άχρηστοι…».
Ο μάρτυρας, ο οποίος βρισκόταν στο εξωτερικό όταν συνέβησαν τα τραγικά γεγονότα, προσπαθούσε αγωνιωδώς να επικοινωνήσει με τους γονείς του, τη σύζυγο και το παιδί του.
«Πήρα τηλέφωνο τη σύζυγο μου. Μου λέει δεν μπορώ να σου μιλήσω «καήκαμε καήκαμε». Παίρνω τον πατέρα μου μου λέει «τι να σου πω, καήκαμε». Άκουγα το παιδί που φώναζε, δεν μπορούσε να μιλήσει. Κοιτάω να βγάλω εισιτήρια να επιστρέψω. Μέχρι το βράδυ ήταν πλήρως χάος. Μέσω ενός γείτονα μου στέλνουν μήνυμα η μητέρα σου είναι μαζί μας, ο πατέρας σου πάει στο νοσοκομείο με παιδί. Επικοινωνώ με τον πατέρα μου και μου λέει ότι η γυναίκα μου δεν ήταν μαζί τους. Προσπαθούσα απεγνωσμένα να την βρω. Η γυναίκα μου ήταν στο Σισμανόγλειο μέσα σε αφόρητους πόνους γιατί προσπαθούσαν να της τραβήξουν τα καμένα δέρματα» περιέγραψε ο μάρτυρας και συνέχισε:
«Όλο το βράδυ προσπαθούσα να μάθω. Δεν διάβασα για νεκρούς ή τραυματίες. Το πρωί είδα φωτογραφίες. Δεν μπορούσα να καταλάβω πως έγινε. Όταν έμαθα τις λεπτομέρειες, ότι έκαιγε χαμηλή βλάστηση και κανείς δεν σκέφτηκε τι θα γινόταν αν έμπαινε μέσα στα πεύκα. Δείχνει ανθρώπους με πλήρη άγνοια της περιοχής και των ευθυνών τους».
Όπως είπε ο κ. Χατζησταματίου το παιδί του ήταν για 60 μέρες στο νοσοκομείο.
«Ο μόνος που δεχόταν να κάτσει μαζί του ήμουν εγώ. Έπαιρνε μορφίνη. Είχε παντού όρους, δεν μπορούσε να ξαπλώσει με καμένη την πλάτη και τα πόδια. Δύο φορές χειρουργείο. Η σύζυγος μου και ο πατέρας μου σε άλλο νοσοκομείο. Στις 30 Ιουλίου μου είπαν έλα να την προλάβεις πριν την διασωληνώσουν. Ποτέ δεν θα ξεχάσω όταν είδα τις ακτινογραφίες του θώρακος της, δύο άσπρες κηλίδες. Έπρεπε να φορέσω χαμόγελο γέλιο και να πάω στο παιδί. Να μην ξέρω τι να πω στο παιδί, αν θα την ξαναδεί. Η μαμά του δεν είχε πνευμόνια. Το παιδί άρχισε να ξυπνά τα βράδια. Ο οργανισμός σε ένα παιδί επουλώνει γρήγορα. Οι πύλες όμως προκαλούν φαγούρα που ακόμη συνεχίζει, σκληραίνουν κομμάτια του δέρματος, τεντώνει και σκίζεται το δέρμα. Πρέπει να φορά ελαστικά. Κάθε βράδυ από το ξύσιμο δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Έχουν υποχωρήσει οι φαγούρες. Στο παραμικρό στρες ξύνεται και έχει πόνους» περιέγραψε ο μάρτυρας.
cnn.gr
