Οι επικίνδυνοι ρύποι του ναυαγίου συνεχίζουν να επηρεάζουν την κοντινή θαλάσσια μικροβιολογία, καθώς και τη γεωχημεία του θαλάσσιου πυθμένα, σύμφωνα με νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε την Τρίτη στο περιοδικό Frontiers in Marine Science.
«Το ευρύ κοινό συχνά ενδιαφέρεται αρκετά για τα ναυάγια λόγω της ιστορικής τους αξίας, αλλά οι πιθανές περιβαλλοντικές επιπτώσεις αυτών των ναυαγίων συχνά παραβλέπονται», δήλωσε ο συγγραφέας της μελέτης Josefien Van Landuyt, υποψήφιος διδάκτορας, βιομηχανικός και μικροβιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Γάνδης στο Βέλγιο.
Το ναυάγιο του V-1302 John Mahn βρίσκεται στο βελγικό τμήμα της Βόρειας Θάλασσας, ένα μόνο από τα χιλιάδες ναυάγια πλοίων και αεροσκαφών που βρίσκονται κατά μήκος του βυθού. Το πλοίο χρησίμευσε αρχικά ως γερμανική αλιευτική τράτα και επιτάχθηκε από το γερμανικό ναυτικό κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ως περιπολικό.
Έξι αεροσκάφη Hawker Hurricane της Βρετανικής Βασιλικής Αεροπορίας που περιπολούσαν στις βελγικές ακτές επιτέθηκαν στο πλοίο στις 12 Φεβρουαρίου 1942. Δύο εναέριες βόμβες έπληξαν το πλοίο, προκαλώντας τη γρήγορη βύθισή του. Η επίθεση στοίχισε τη ζωή σε 11 ναυτικούς και μετέφερε το φορτίο του πλοίου, πυρομαχικά και αποθέματα άνθρακα, στον βυθό της θάλασσας.
Μια ομάδα ερευνητών άρχισε να μελετά τις πιθανές επιπτώσεις του ναυαγίου ως μέρος του έργου North Sea Wrecks. Ο στόχος του έργου είναι να διερευνήσει ναυάγια που βρίσκονται στον βυθό της Βόρειας Θάλασσας, σύμφωνα με τον Van Landuyt. Η Βόρεια Θάλασσα συνορεύει με το Βέλγιο, τη Νορβηγία, τη Δανία, την Ολλανδία, τη Μεγάλη Βρετανία και τη Γερμανία, οι οποίες συμμετείχαν όλες στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Οι ερευνητές της μελέτης εκτιμούν ότι, στους ωκεανούς του κόσμου, τα ναυάγια και από τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους περιέχουν από 2,5 εκατομμύρια έως 20,4 εκατομμύρια μετρικούς τόνους πετρελαϊκών προϊόντων.
Οι ερευνητές ελπίζουν ότι τα δεδομένα που συλλέγονται από το έργο θα βοηθήσουν τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής να αποφασίσουν τα καλύτερα βήματα για την αντιμετώπιση των ναυαγίων της Βόρειας Θάλασσας και την προστασία του οικοσυστήματός της.
«Η έρευνα που θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο αυτού του έργου θα χρησιμοποιηθεί για την ανάπτυξη ενός εργαλείου λήψης αποφάσεων για την αξιολόγηση του πιθανού περιβαλλοντικού κινδύνου που ενέχει ένα πολεμικό ναυάγιο για το περιβάλλον, το οποίο ελπίζουμε ότι θα συμβάλει σε ένα ασφαλές και πιο υγιές θαλάσσιο περιβάλλον».
Η ομάδα μελέτης συνέλεξε δείγματα από το χαλύβδινο κύτος του πλοίου καθώς και από το ίζημα που το περιέβαλε. Οι ερευνητές συνέλεξαν επίσης δείγματα σε μια σειρά αυξανόμενων αποστάσεων από το πλοίο προς διαφορετικές κατευθύνσεις για να δουν την έκταση της ρύπανσης.
Βαρέα μέταλλα και τοξικές χημικές ουσίες
Τα δείγματα αποκάλυψαν βαρέα μέταλλα όπως νικέλιο και χαλκός καθώς και αρσενικό και εκρηκτικές ενώσεις. Βρέθηκαν επίσης πολυκυκλικοί αρωματικοί υδρογονάνθρακες ή PAH, οι οποίοι είναι χημικές ουσίες που απαντώνται φυσικά στη βενζίνη, τον άνθρακα και το αργό πετρέλαιο.
Η ομάδα αποκάλυψε την υψηλότερη συγκέντρωση μετάλλων που βρίσκεται πλησιέστερα στο ανθρακωρυχείο του πλοίου, αλλά ήταν επίσης παρόν σε ίζημα που κατατέθηκε στον απόηχο του ναυαγίου. Κοντά στο πλοίο εντοπίστηκαν και τα δείγματα με τα πιο συγκεντρωμένα χημικά.
Τα συντρίμμια έχουν επίσης επηρεάσει τη μικροβιολογία που βρέθηκε γύρω από το πλοίο. Η ομάδα ανακάλυψε τα Rhodobacteraceae και Chromatiaceae, μικρόβια που αποικοδομούν τους PAH σε δείγματα ιζημάτων που περιέχουν τους περισσότερους ρύπους.
Το βακτήριο που μειώνει τα θειικά Desulfobulbia εντοπίστηκε επίσης σε δείγματα που ελήφθησαν από το κύτος, το οποίο πιθανότατα ευθύνεται για τη διάβρωσή του.
Ο θαλάσσιος αντίκτυπος εξελίσσεται με την πάροδο του χρόνου
Σύμφωνα με τον Van Landuyt, τα ναυάγια μπορεί να γίνουν πιο επικίνδυνα για το περιβάλλον καθώς γερνούν, επειδή η διάβρωση μπορεί να ανοίξει κλειστούς χώρους – πράγμα που σημαίνει ότι οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις τους συνεχίζουν να εξελίσσονται.
«Ενώ τα ναυάγια μπορούν να λειτουργήσουν ως τεχνητοί ύφαλοι και έχουν τεράστια ιστορική αξία, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μπορεί να είναι επικίνδυνα, ανθρωπογενή αντικείμενα που εισήχθησαν ακούσια σε ένα φυσικό περιβάλλον», είπε ο Van Landuyt. «Σήμερα, νέα ναυάγια απομακρύνονται για αυτόν ακριβώς τον λόγο», πρόσθεσε.
Εκτός από τα ναυάγια, η Βόρεια Θάλασσα περιέχει έως και 1,6 εκατομμύρια μετρικούς τόνους πυρομαχικών όπως οβίδες και βόμβες που πετάχτηκαν μετά το τέλος κάθε παγκόσμιου πολέμου.
Αυτά τα εκρηκτικά, καθώς και άλλοι παράγοντες χημικού πολέμου, μπορεί να είναι τοξικά για τη θαλάσσια ζωή. Τα προϊόντα πετρελαίου είναι επίσης γνωστό ότι επηρεάζουν την ανάπτυξη, την αναπαραγωγή, τη διατροφή και τους ιστούς των θαλάσσιων οργανισμών, σύμφωνα με τη μελέτη.
«Οι άνθρωποι συχνά ξεχνούν ότι κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, εμείς, οι άνθρωποι, έχουμε ήδη επηρεάσει αρκετά τα τοπικά ζώα, τα μικρόβια και τα φυτά που ζουν εκεί και εξακολουθούν να επηρεάζουν, εκλύοντας χημικά, ορυκτά καύσιμα, βαρέα μέταλλα από, μερικές φορές ναυάγια αιώνων που δεν θυμόμαστε καν ότι είναι εκεί», δήλωσε ο Van Landuyt.
Η μελέτη περιείχε μόνο μια ανάλυση του ναυαγίου V-1302 John Mahn, αλλά οι ερευνητές τόνισαν ότι πρέπει να ληφθούν δείγματα από περισσότερα ναυάγια σε διάφορες τοποθεσίες για να έχουν καλύτερη επισκόπηση των επιπτώσεών τους στη Βόρεια Θάλασσα. Ο Van Landuyt εξεπλάγη από το πόσα ναυάγια, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που είναι σχεδόν άθικτα, μπορούν να βρεθούν εκεί.
«Τεχνικές αποκατάστασης (όπως η αφαίρεση πυρομαχικών από δύτες, η άντληση δεξαμενών πετρελαίου) είναι διαθέσιμες, αλλά συνιστούν πρόκληση και δαπανηρή προσπάθεια. Το εργαλείο υποστήριξης αποφάσεων μας δίνει τη δυνατότητα να επικεντρώσουμε τους πόρους», κατέληξε.
World War II shipwreck still pollutes the North Sea’s ocean floor 80 years later, By Ashley Strickland, CNN
cnn.gr
