Η καθεμία από τις τρεις προαναφερόμενες πόλεις, έχει ηλικία τουλάχιστον μερικών αιώνων. Είναι γοητευτικές και φιλόξενες στο φως της ημέρας, με τα λιθόστρωτα δρομάκια και τα καλοδιατηρημένα, αιωνόβια κτήρια. Αλλά όταν πέφτει η νύχτα και ο άνεμος ουρλιάζει μέσα από άδειους δρόμους, αυτές οι πόλεις μοιάζουν να κρύβουν ένα σκοτεινό ξόρκι.
Για πολλούς επισκέπτες και κατοίκους αυτών των τριών πόλεων όλο το χρόνο, η μακάβρια ιστορία τους είναι μέρος της κληρονομιάς τους. «Το να γνωριστούμε με τα υπερφυσικά όντα ενός τόπου και να γίνουμε πομπός της υπερφυσικής γνώσης ενός τόπου, είναι ένας τρόπος να μπούμε περισσότερο στις ιστορίες ενός τόπου και να διακηρύξουμε ότι ανήκουμε σε αυτό», θα πει ο Λόουελ Μπράουερ, λέκτορας στο πρόγραμμα Folklore του Πανεπιστημίου του Wisconsin-Madison, όπου διδάσκει, μεταξύ άλλων, «το υπερφυσικό στον σύγχρονο κόσμο».
Κάθε μία είναι απόκοσμη με τον μοναδικό της τρόπο, αν και τόσο η Σαβάνα όσο και η Νέα Ορλεάνη κρατούν τα πρωτεία των πιο στοιχειωμένων πόλεων στην Αμερική.
«Υπάρχει τεράστια αξία να μοιραζόμαστε (και να μελετάμε) αυτό που μας στοιχειώνει», είπε ο Μπράουερ. «Ίσως είναι ο καλύτερος τρόπος για να καταλάβουμε τι φοβούνται οι άνθρωποι, τι επιθυμούν, τι επιλέγουν να θυμούνται ή δεν μπορούν να ξεχάσουν, τι είναι ικανοί και σε τι μπορεί να μεταμορφωθούν ακόμη».
Σαβάνα, Τζόρτζια: Τα στοιχειωμένα κτήρια
Το βιβλίο του 1994 «Midnight in the Garden of Good and Evil» έβαλε την Σαβάνα στον χάρτη των ΗΠΑ ως απόκοσμο προορισμό, αλλά οι ντόπιοι εδώ και καιρό έχουν εντοπίσει φαντάσματα και έχουν αντιμετωπίσει παραφυσικές οντότητες στην ιστορική τους πόλη.
Σχεδόν σε οποιοδήποτε κτήριο ηλικίας άνω των 100 ετών θα μπορούσε ένας θαμώνας να ιχυριστεί ότι ένιωσε κάποτε μια φανταστική παρουσία εκεί.
Το Mercer-Williams House είναι γνωστό στους αναγνώστες του «Midnight» και στους θεατές ταινιών θρίλερ, ως το σπίτι στο οποίο πέθαναν ο Danny Hansford και ο Jim Williams. Αλλά ακόμη και πριν από το θάνατό τους, οι επισκέπτες ανέφεραν ότι είδαν ένα νεαρό αγόρι στα παράθυρά του – ίσως, όπως πιστεύουν, να ήταν το αγόρι που πέθανε εκεί το 1969. Το σπίτι είναι τώρα ένα μουσείο, όπου οι επισκέπτες μπορούν να διαπιστώσουν οι ίδιοι τις φανταστικές παρουσίες.
Υπάρχουν πολλά υποτιθέμενα στοιχειωμένα ξενοδοχεία και κτήρια διάσπαρτα στο ιστορικό κέντρο της πόλης, όπως το Marshall House, ένα πρώην νοσοκομείο Εμφυλίου Πολέμου και το Hamilton-Turner Inn , που φημολογείται ότι αποτέλεσε την έμπνευση για το Haunted Mansion της Disneyland. Εάν δεν σας πειράζουν οι κραυγές των παιδιών-φαντασμάτων που τρέχουν στις αίθουσες ή συναντούν τη σκιά ενός άνδρα που καπνίζει πούρο, μπορείτε να κάνετε κράτηση για μια (ακριβή) διαμονή.
Στο παλιό κοιμητήριο του Colonial Park, που ιδρύθηκε τη δεκαετία του 1750, υπολογίζεται ότι θάφτηκαν 12.000 άνθρωποι, αν και έχουν απομείνει μόνο 700 ταφόπλακες. Σύμφωνα με τα Savannah Morning News, πολλοί τάφοι στρώθηκαν για να χτιστεί η σημερινή οδός Abercorn. Το νεκροταφείο γέμισε τον 19ο αιώνα μετά τον κίτρινο πυρετό που ξέσπασε στην πόλη και σήμερα, οι επισκέπτες ισχυρίζονται ότι έχουν δει «σκιές» να πετούν γύρω από τους χώρους. Και το σπίτι στην Abercorn Street λόγω των πολλών αφηγήσεων με φαντάσματα έχει κερδίσει τη φήμη ως μια από τις πιο στοιχειωμένες επαύλεις της πόλης.
Ωστόσο, μεγάλο μέρος της στοιχειωμένης φήμης της Σαβάνας βασίζεται στον ρατσισμό και τη δουλεία: Λέγεται ότι δύο από τις πολλές πλατείες της πόλης, το Calhoun και το Whitfield, χτίστηκαν πάνω σε ασήμαντους τάφους για σκλάβους, με τους ακτιβιστές να ζητούν να μετονομαστούν οι πλατείες προς τιμήν των ανθρώπων που είναι θαμμένοι εκεί. Έχει αξία να γνωρίσουμε τις βίαιες ιστορίες ορισμένων «στοιχειωμένων» τοποθεσιών, είπε ο Μπράουερ: «Οι στοιχειωμένες ιστορίες μας προσκαλούν και μερικές φορές μας αναγκάζουν να δούμε όχι μόνο τον τόπο και τους ανθρώπους που είναι εδώ σήμερα, αλλά το μέρος όπως ήταν κάποτε και τους ανθρώπους που βρέθηκαν εδώ».
Σάλεμ, Μασαχουσέτη: Εκεί που κυνηγήθηκαν μάγισσες
Η πρώτη εγκατάσταση στην πόλη έγινε το 1626 και την ακολουθεί η τρομακτική φήμη των «μαγισσών».
Στη δεκαετία του 1690 από τα 200 άτομα που διέμεναν στο Σάλεμ, πολλοί από τους οποίους γυναίκες, κατηγορήθηκαν για «μαγεία» και πίστη στον διάβολο. Υπήρχαν ελάχιστα στοιχεία για αυτές τις κατηγορίες, αλλά οι διώκτες, είχαν τη μαρτυρία αρκετών φανατικών κατοίκων της πόλης, κυρίως λόγω της υστερίας και της θρησκευτικής παράνοιας που είχε «μολύνει» την πόλη. Από αυτούς που καταδικάστηκαν για μαγεία, οι 19 απαγχονίστηκαν και άλλοι 4 πέθαναν στη φυλακή. Είναι ένα κεφάλαιο της αμερικανικής ιστορίας, που η πόλη του Σάλεμ τιμά σήμερα σήμερα μνημονεύοντας τους αθώους που σκοτώθηκαν.
Τρομακτικά σημεία στο Σάλεμ:
Το Witch House είναι το σπίτι του δικαστή Jonathan Corwin, ο οποίος προήδρευσε σε ορισμένες ακροάσεις κατηγορουμένων «μαγισσών» και, σύμφωνα με το Μουσείο Μαγισσών του Σάλεμ, «δεν έδειξε μεταμέλεια» για τη συμμετοχή του στις δίκες. Είναι η μόνη εναπομείνασα δομή στην πόλη με άμεση παραπομπή στις δίκες μαγισσών και είναι ανοιχτό για επισκέπτες που θέλουν να δοκιμάσουν πώς ήταν το αποικιακό Σάλεμ.
Το βιβλίο του Nathaniel Hawthorne, «The House of the Seven Gables», εμπνεύστηκε από ένα πραγματικό σπίτι στο Σάλεμ το οποίο σήμερα μπορεί να επισκεφτεί κάποιος. Το μυθιστόρημα του Hawthorne υπογραμμίζει γεγονότα στο σπίτι που αφορούν μαγεία, αν και θέλετε μια πιο ολοκληρωμένη περιγραφή για τις «μάγισσες» του Σάλεμ, το Salem Witch Museum και το Peabody Essex Museum προσφέρουν ξεναγήσεις και εκθέματα όλο το χρόνο.
Υπάρχουν επίσης αρκετές αναπαραστάσεις σε όλη την πόλη, συμπεριλαμβανομένης και της κριτικής επιτροπής που αποφασίζει για τη μοίρα μιας Μπρίτζετ Μπίσοπ, του πρώτου προσώπου που εκτελέστηκε στις δίκες μαγισσών του Σάλεμ. Υπάρχουν επίσης δύο μνημεία για τα θύματα: Το Salem Witch Trials Memorial, το οποίο τιμά τη μνήμη των θυμάτων σε τοίχους από γρανίτη όπου σημειώνονται τα ονόματα και τα μέσα εκτέλεσής τους και το Proctor’s Ledge Memorial, που πιστεύεται ότι ήταν ο χώρος στον οποίο απαγχονίστηκαν 19 καταδικασμένες «μάγισσες».
Νέα Ορλεάνη, Λουιζιάνα: Εκεί όπου τα φαντάσματα περπατούν ανάμεσα στους ζωντανούς
Η πόλη ιδρύθηκε το 1718 και την ακολουθεί η τρομακτική ιστορία των βουντού, που έφεραν στη Λουιζιάνα τον 18ο αιώνα σκλάβοι Δυτικοαφρικανοί, ενώ ως «βασιλιάδες των βουντού» θεωρούνταν η θρυλική Μαρί Λαβό και ο Dr. Μπαγιού Τζον. Αν και έχει μια κακή φήμη, η θρησκεία «βουντού της Νέας Ορλεάνης» είναι κατά κύριο λόγο μια προσπάθεια σύνδεσης των πιστών με το πνευματικό επίπεδο.
Η Νέα Ορλεάνη «φιλοξενεί» επίσης αυτοαποκαλούμενους βρικόλακες, μάγισσες και, σύμφωνα με πολλούς κατοίκους και επισκέπτες, πολλά πνεύματα. Δεν είναι περίεργο που η Νέα Ορλεάνη αποτέλεσε το σκηνικό για έργα όπως το «True Blood», «American Horror Story» και «Interview with the Vampire».
Τρομακτικά σημεία στη Νέα Ορλεάνη:
Το Le Petit Théâtre Du Vieux Carré της Νέας Ορλεάνης συντηρεί τους θρύλους, με το φάντασμα της ηθοποιού Καρολάιν που φέρεται το 1930 να σκοτώθηκε φορώντας ένα νυφικό, να στοιχειώνει τους χώρους του.
Το νεκροταφείο του Σεντ Λούις φιλοξενεί περίτεχνες κρύπτες και υπέργειους τάφους που φιλοξενούν αρκετούς θρύλους της Νέας Ορλεάνης, συμπεριλαμβανομένου της Λεβό. Μερικά μάλιστα από τα φαντάσματα είναι πλέον γνωστά με το όνομά τους, όπως το φάντασμα του ναυτικού Χένρι Βίνιες που γίνεται αντιληπτό από το ψηλό του ανάστημα και τα διαπεραστικά μπλε μάτια του. Για πιο διάσημα φαντάσματα, επισκεφθείτε την Παλιά Γαλλική Όπερα, όπου λέγεται ότι κατοικεί μια κυρία με το όνομα Μαργκερίτ που πέθανε εκεί πριν από χρόνια, ή το Old Absinthe House, ένα μπαρ που είναι ανοιχτό για περισσότερα από 200 χρόνια όπου τα διάσημα πνεύματα θέλουν… να πιουν ένα ποτό. Ακόμη και το παγκοσμίου φήμης Cafe du Monde είναι φέρεται να «απειλείται» από την περιστασιακή εμφάνιση φαντασμάτων.
cnn.gr
