Από τον Γιόσκα Φίσερ μέχρι Ρόμπερτ Χάμπεκ το κόμμα των Πρασίνων της Γερμανίας πέρασε από πολλές δοκιμασίες. Ο πόλεμος του Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ουκρανία προσγείωσε τους Πράσινους οριστικά στον ρεαλισμό της πολιτικής, σημειώνει σε ανάλυσή της η Deutsche Welle με αφορά το συνέδριο των Πρασίνων.
Τότε δεν υπήρχε το Παγκόσμιο Κέντρο Διασκέψεων, υπουργεία και η Βουλή ήταν ακόμη στη Βόννη. Οι Σοσιαλδημοκράτες υπό τον Γκέρχαρντ Σρέντερ κέρδισαν τις βουλευτικές εκλογές του 1998 και συγκρότησαν κυβέρνηση συνασπισμού με τους Πράσινους, που ανέλαβαν και το νευραλγικό υπουργείο Εξωτερικών.
Ο Γιόσκα Φίσερ, που τον Δεκέμβριο του 1985 είχε ορκιστεί με αθλητικά παπούτσια υπουργός Περιβάλλοντος στο κρατίδιο της Έσσης, έβαλε κουστούμι, γραβάτα και κανονικά παπούτσια για να δώσει πολιτικό όρκο ως αντικαγκελάριος και υπουργός Εξωτερικών. Για πρώτη φορά το κόμμα του ανελάμβανε υπουργείο στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση.
Η σακούλα με την κόκκινη μπογιά
Όπως και τώρα, λίγους μήνες αργότερα, στις 24 Μαρτίου του 1999, ξέσπασε ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία. Υπό την ομπρέλα του ΝΑΤΟ η ερυθροπράσινη κυβέρνηση συμμετείχε για πρώτη φορά μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο σε αεροπορικούς βομβαρδισμούς.
Τόσο ο Φίσερ, όσο και ο Σοσιαλδημοκράτης υπουργός Άμυνας Ρούντολφ Σάρπινγκ έγιναν διαπρύσιοι υπερασπιστές των βομβαρδισμών για «ανθρωπιστικούς λόγους» και της αναγκαιότητας να αιτιολογήσουν τη συμμετοχή της Γερμανίας. Κάτι το ανήκουστο κυρίως για ένα κόμμα, όπως οι Πράσινοι, που από τα γεννοφάσκια του γαλουχήθηκε με τις ιδέες του πασιφισμού, του αφοπλισμού, της κοινωνικής αλληλεγγύης και της κατάργησης της πυρηνικής ενέργειας.
Το έκτακτο συνέδριο των Πρασίνων που ακολούθησε στο Μπίλεφελντ στις 13 Μαΐου του 1999 ήταν δραματικό. Όχι μόνο στον έξω χώρο λόγω των πολλών ορκισμένων διαδηλωτών κατά του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία, αλλά και στο εσωτερικό. Ο Γιόσκα Φίσερ ήρθε για να μιλήσει και να υπερασπιστεί τις επιλογές του, αλλά τον πρόλαβε ένα γεγονός που έκανε τον γύρο του κόσμου. Κάποιος από την αίθουσα του πέταξε στο κεφάλι σακούλα με κόκκινη μπογιά που τον πέτυχε στο αυτί και του προκάλεσε ρήξη τυμπάνου. Μετά τον πρώτο αιφνιδιασμό πήρε τον λόγο συγκρίνοντας τον πόλεμο του Μιλόσεβιτς με το Άουσβιτς.
Αυτό ήταν και το πραγματικό δράμα που εκτυλίχθηκε σε αυτό το συνέδριο. Περισσότερο μέσα παρά έξω από την αίθουσα. Γιατί έξω ο κόσμος φώναζε με πάθος και οργή γνωστά συνθήματα κατά του πολέμου και της γερμανικής συμμετοχής σε πολεμικά δρώμενα, αλλά μέσα οι σύνεδροι έπρεπε να αντέξουν στωικά την κομματική οργή του πεζοδρομίου προσβεβλημένοι και ίσως προδομένοι ως Πράσινοι. Στο τέλος όμως η πλειοψηφία τους ενέκρινε τη γερμανική συμμετοχή στους νατοϊκούς βομβαρδισμούς.
Σήμερα οι πρωταγωνιστές του ειρηνευτικού κινήματος στο πρόσωπο της Πέτρας Κέλυ δεν υπάρχουν. Αλλά και ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει φέρει τα πάνω κάτω, ένας βίαιος πόλεμος που προκάλεσε ο Πούτιν. Η Αναλένα Μπέρμποκ, από τη νέα γενιά των Πρασίνων, που μιλά σήμερα, Σάββατο, στους συνέδρους, τάχθηκε εξ αρχής υπέρ της αποστολής ακόμη και βαρέων γερμανικών όπλων στην Ουκρανία «για να σωθούν ανθρώπινες ζωές». Δηλώνει συνεχώς ότι δεν υπάρχει πλέον πεδίο διαλόγου ή διαπραγματεύσεων με τον πρόεδρο Πούτιν για να τελειώσει ο ρωσικός επιθετικός πόλεμος στην Ουκρανία.
«Τελικά πρέπει να σώσουμε τον κόσμο»
Η στάση των Πρασίνων στον πόλεμο της Ουκρανίας καταγράφηκε θετικά στα αποτελέσματα τοπικών εκλογών. Στις τελευταίες τοπικές στην Κάτω Σαξονία στις 09.10 επέτυχαν με 14,5% το καλύτερο μέχρι αποτέλεσμά τους στο κρατίδιο. Νωρίτερα στις τοπικές εκλογές του Σλέσβιχ Χολστάιν το κόμμα συγκέντρωσε το ιστορικό 18,3%, στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία οι Πράσινοι δεν ήταν ποτέ τόσο ισχυροί. Η μεγάλη αποδοχή για τους Πράσινους εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την έλξη πουν ασκούν οι δύο Πράσινοι υπουργοί Μπέρμποκ και Χάμπεκ για τα πεπραγμένα τους στην κεντρική πολιτική σκηνή. Οι ενέργειές τους στις απανωτές κρίσεις στο πλαίσιο του πολέμου κατά της Ουκρανίας προφανώς πείθουν πολλούς ανθρώπους.
Η υπουργός Εξωτερικών επειδή χρησιμοποίησε καθαρή γλώσσα από την αρχή του πολέμου, σε αντίθεση με τον καγκελάριο Όλαφ Σολτς. Και ο υπουργός Οικονομίας στις προσπάθειές του να απαγκιστρωθεί η χώρα από την ρωσική ενεργειακή εξάρτηση, όσο το δυνατόν γρηγορότερα χωρίς να επιβαρύνει υπερβολικά τους πολίτες. Ασκήσεις εφαρμοσμένου ρεαλισμού και στην έναρξη του συνεδρίου.
«Είτε το θέλουμε είτε όχι, στο τέλος πρέπει να σώσουμε τον κόσμο» είπε η Έμιλι Μπίνιχ, που ασκεί χρέη διοίκησης του κόμματος σε ομοσπονδιακό επίπεδο. «Ασκούμε ρεαλιστική πολιτική» τόνισε η Ρικάρντα Λανγκ, συμπρόεδρος των Πρασίνων. «Είμαι πεπεισμένη ότι χρειάζεται να στείλουμε περισσότερα όπλα, ότι πρέπει να γίνουμε πιο γρήγοροι… η περίοδος διστακτικότητας έχει παρέλθει… όποιος θέτει εν αμφιβόλω τον ρόλο των Πρασίνων ως κόμματος ειρήνης, πρέπει να ξέρει ότι ο μοναδικός πολεμοχαρής σε αυτή τη διένεξη είναι ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν».
Την πρώτη ημέρα των εργασιών του συνεδρίου έξω από το Παγκόσμιο Κέντρο Διασκέψεων της Βόννης δεν υπήρχαν αντιπολεμικές διαδηλώσεις, παρά μόνο διαδηλωτές από περιβαλλοντικές οργανώσεις, όπως Friday for Future ή Parents for Future, που φώναζαν δυνατά κατά της «προδοσίας» του Ρόμπερτ Χάμπεκ να παρατείνει τη λειτουργία δύο εκ των συνολικά τριών πυρηνικών αντιδραστήρων που διαθέτει ακόμη η Γερμανία μέχρι την επόμενη άνοιξη, ως εφεδρική λύση σταθεροποίησης της ηλεκτροδότησης.
Στην σύντομη ομιλία του ο υπουργός Οικονομίας υποστήριξε την απόφασή του και επανέλαβε ότι η προσωρινή επιστροφή στα ορυκτά καύσιμα δεν αποτελεί επιλογή αλλά αναγκαιότητα λόγω του επιθετικού πολέμου στην Ουκρανία, «τον οποίο η Ρωσία δεν πρέπει να κερδίσει σε καμιά περίπτωση», όπως τόνισε καταχειροκροτούμενος από πάνω από τους 800 συνέδρους. Μια συναισθηματική ομιλία, ενωτική.
Ο Χάμπεκ αναφέρθηκε στην δύναμη που γεννιέται όταν ένα κόμμα δεν συμπεριφέρεται με κομματικό τρόπο, αλλά η στάση του μπορεί να μετρηθεί στην πραγματικότητα. «Η πεισματική προσκόλληση σε ένα πράγμα ποτέ δεν οδήγησε στον στόχο.Θα είμαστε εποικοδομητικοί, θέλουμε να είμαστε δημιουργικοί… αυτός ο χειμώνας θα είναι δύσκολος για όλη τη Γερμανία, αλλά και για μας, τα μέλη αυτού του κόμματος».
cnn.gr
