Μια νέα ολλανδική μελέτη δείχνει ότι ο εγκέφαλος χρησιμοποιεί διαφορετικά «μονοπάτια» για να επεξεργάζεται διαφορετικές πτυχές που συνδέονται με τη προσωπική ευημερία.
Η έρευνα υποδεικνύει ότι η αξιολόγηση των οικογενειακών σχέσεων ενεργοποιεί συγκεκριμένες εγκεφαλικές περιοχές που σχετίζονται με τη μνήμη, ενώ η εκτίμηση του πώς διαχειριζόμαστε το στρες ενεργοποιεί περιοχές υπεύθυνες για τον γνωστικό έλεγχο. Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν πρόσφατα στο επιστημονικό περιοδικό Emotion.
Τι είναι τελικά η ευημερία;
Οι ψυχολόγοι και οι νευροεπιστήμονες δυσκολεύονται εδώ και χρόνια να ορίσουν με ακρίβεια τι συνιστά την αίσθηση της ευημερίας. Παραδοσιακά, πολλοί ειδικοί τη θεωρούσαν μια ενιαία, γενική έννοια, συχνά ταυτισμένη απλώς με την ευτυχία ή τη συνολική ικανοποίηση από τη ζωή.
Αυτή η προσέγγιση υποθέτει ότι το «να νιώθει κάποιος καλά με τη ζωή του» είναι μια ομοιόμορφη εμπειρία. Ωστόσο, πιο πρόσφατες μελέτες υποστηρίζουν ότι η ευημερία είναι πολυδιάστατη και αποτελείται από διαφορετικές, διακριτές συνιστώσες που συμβάλλουν στη συνολική ψυχική υγεία.
Τι έδειξε η έρευνα για την ευημερία
Για να κατανοήσουμε πώς μπορούμε να βελτιώσουμε την ψυχική μας υγεία, είναι απαραίτητο να εντοπίσουμε τους μηχανισμούς πίσω από αυτές τις διαφορετικές συνιστώσες.
Η ερευνητική ομάδα της εν λόγω μελέτης, λοιπόν, επιχείρησε να χαρτογραφήσει την εγκεφαλική δραστηριότητα που συνδέεται με συγκεκριμένους τύπους ικανοποίησης από τη ζωή. Οι ερευνητές βασίστηκαν στην ιδέα ότι οι νεαροί ενήλικες αντιμετωπίζουν μοναδικές προκλήσεις στον σύγχρονο κόσμο και εξέτασαν την ευημερία τους, χωρίζοντάς την σε πέντε συγκεκριμένους τομείς:
- Οικογενειακές σχέσεις
- Ικανότητα διαχείρισης του στρες
- Αυτοπεποίθηση
- Αίσθηση επιρροής, σκοπού και νοήματος στη ζωή
- Το αίσθημα ότι κάποιος είναι αγαπητός, εκτιμημένος και σεβαστός
Οι ερευνητές υπέθεσαν ότι ο εγκέφαλος θα αντιδρούσε διαφορετικά, ανάλογα με το ποιον από αυτούς τους τομείς αξιολογούσε το άτομο. Για να ελέγξουν αυτή την υπόθεση, στρατολόγησαν 34 νεαρούς ενήλικες ηλικίας 20 έως 25 ετών, μια περίοδο ζωής που συχνά αποκαλείται «αναδυόμενη ενηλικίωση» και χαρακτηρίζεται από διερεύνηση ταυτότητας και σημαντικές αλλαγές.
Στρες και εξουθένωση στους νέους
Τα αποτελέσματα έδειξαν ξεκάθαρα μοτίβα. Οι συμμετέχοντες έδωσαν τις χαμηλότερες θετικές αξιολογήσεις στον τομέα της διαχείρισης του στρες, γεγονός που υποδηλώνει ότι αποτελεί βασική δυσκολία για αυτή την ηλικιακή ομάδα. Αντίστοιχα, εξέφρασαν και τη μεγαλύτερη επιθυμία για αλλαγή στο ίδιο αυτό πεδίο.
Όταν οι ερευνητές συνέδεσαν αυτές τις αξιολογήσεις με τα ερωτηματολόγια ψυχικής υγείας, διαπίστωσαν ότι υψηλότερη ικανοποίηση σε όλους τους τομείς σχετιζόταν με λιγότερα συμπτώματα burnout. Δηλαδή, το να νιώθει κανείς καλά σε οποιονδήποτε τομέα της ζωής του μπορεί να προσφέρει κάποια προστασία από την εξουθένωση.
Διαφορετικό μοτίβο εμφανίστηκε σε σχέση με την επιθυμία για αλλαγή. Τα άτομα με περισσότερα συμπτώματα burnout εξέφραζαν ισχυρότερη ανάγκη να αλλάξουν το πώς νιώθουν ότι έχουν επιρροή, την αυτοπεποίθησή τους και το αίσθημα ότι είναι αγαπητά. Αυτό δείχνει ότι το burnout δεν συνδέεται μόνο με την κόπωση, αλλά και με μια βαθύτερη αμφισβήτηση σκοπού και κοινωνικής σύνδεσης.
Σύμφωνα με τα ευρήματα, τα συμπτώματα κατάθλιψης συνδέθηκαν με επιθυμία αλλαγής σχεδόν σε όλους τους τομείς, με εξαίρεση την αυτοπεποίθηση. Αυτό υποδηλώνει ότι οι νέοι ενήλικες με καταθλιπτικά συμπτώματα είναι γενικά δυσαρεστημένοι με τις εξωτερικές συνθήκες και τις σχέσεις τους.
vita.gr
