«Σασμός» ή «βεντέτα»; Είναι ένα ερώτημα που η απάντησή του απέχει αρκετά από αυτή που μπορούν να δώσουν σήμερα οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί -ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Αλέξης Τσίπρας και ο Νίκος Ανδρουλάκης. Την απάντηση σε αυτό το ερώτημα θα δώσουν πρωτίστως στις κάλπες οι ίδιοι οι ψηφοφόροι. Και οι τρεις ωστόσο φαίνεται να επιλέγουν τη «βεντέτα» μέχρι να επέλθει «σασμός», μέσω των εθνικών εκλογών, όποτε αυτές κι αν γίνουν.
ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ καταστρώνουν σχέδια για το πώς θα πορευτούν στη μάχη των εκλογών και αν αυτές θα είναι η αρχή μιας νέας κουλτούρας κυβερνητικών συνεργασιών ή η αρχή μιας νέας «πολιτικής ταλαιπωρίας» που προκαλεί η αστάθεια εξ αιτίας της αδυναμίας σχηματισμού αυτοδύναμης κυβέρνησης.
Τα τρία κατά σειρά κοινοβουλευτικά κόμματα, προετοιμάζουν συνέδρια για να έλθουν πιο κοντά στο στόχο και να προθερμάνουν τα στελέχη και τους οπαδούς τους ενόψει της τελικής μάχης, όποτε κι αν αυτή λάβει χώρα. Φθινόπωρο του 2022 ή την Άνοιξη του 2023, όπως προσδιόρισε χρονικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Επομένως τα συνέδρια αυτά στην ουσία είναι προπομπός για την προεκλογική ετοιμασία που χρειάζονται και οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί, ώστε να αποκομίσουν όσα περισσότερα «λάφυρα» στη μάχη που καλούνται να δώσουν.
Ανδρουλάκης εναντίον Μητσοτάκη
Ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Ανδρουλάκης, δεν έχει την πολυτέλεια των πολλαπλών επιλογών και για αυτό η αντιπολιτευτική ρητορική του είναι μονόδρομος κυρίως κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Ο λόγος είναι ο εξής: Γνωρίζει καλά ότι αν υπάρξουν δεύτερες εκλογές, μετά τις εκλογές με απλή αναλογική και την αποτυχία των διερευνητικών εντολών να βρουν κυβερνητική λύση για τη χώρα, τότε θα έχει να αντιμετωπίσει πολύ μεγαλύτερη πίεση από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος θα πολωθεί έντονα απέναντι στον Αλέξη Τσίπρα. Θα είναι μάχη μεταξύ δύο μονομάχων -Μητσοτάκη και Τσίπρα- και όχι μια μάχη για τρεις, όπως στις πρώτες εκλογές με το σύστημα της απλής αναλογικής.
Στους δύο τρίτος δεν χωράει και επομένως δεν συμφέρει πολιτικά τον κ. Ανδρουλάκη να αφήσει χέρσο το χωράφι από τη σπορά της αντιπαράθεσης των δύο ισχυρών αντιπάλων του, γιατί αν το αφήσει και προκύψουν δεύτερες εκλογές, τότε όπως γίνεται σχεδόν πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις το κόμμα που θα βρίσκεται ανάμεσα σε δύο ισχυρούς αντιπάλους θα «κονιορτοποιηθεί» και θα περιοριστεί αφενός ο λόγος του και αφ’ ετέρου θα συρρικνωθεί το πολιτικό του εκτόπισμα στους ψηφοφόρους, οι οποίοι εν μέσω πόλωσης θα προτιμήσουν κατά πάσα πιθανότητα τον πιο ισχυρό αρχηγό, εκείνον δηλαδή που θα τους δημιουργήσει προσδοκίες για την επόμενη ημέρα.
Ο λόγος που ο κ. Ανδρουλάκης κατηγορεί τον ο κ. Μητσοτάκη ότι δεν εννοεί τα περί συνεργασίας, αλλά είναι μια απλή τακτική του κίνηση, είναι επειδή γνωρίζει πως ο πρωθυπουργός έχει στη φαρέτρα του τις δεύτερες εκλογές και πως αν εννοεί πραγματικά τα περί συνεργασιών, τότε αυτό θα υποστήριζε να το υλοποιήσει όχι μετά τις δεύτερες εκλογές, αλλά θα φρόντιζε να το επιδιώξει από τις πρώτες. Άρα όσο πιο δυνατός εκλογικά βγει ο κ. Ανδρουλάκης την πρώτη Κυριακή των εκλογών από τις κάλπες, τόσο θα ανεβάσει τον πήχη ανάμεσα στους δύο αντιπάλους του και θα τους φέρει σε πιο δύσκολη θέση γιατί αυτοί θα εξαρτώνται από τον ίδιο.
Ανδρουλάκης εναντίον Τσίπρα
Τα ίδια επιχειρήματα για τον κ. Ανδρουλάκη ισχύουν, λίγο έως πολύ, και για την περίπτωση του Αλέξη Τσίπρα.
Και εδώ ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ πρέπει να αποδείξει στους ψηφοφόρους ότι δεν είναι σαν τον κ. Τσίπρα, για τον οποίο μάλιστα χρησιμοποιεί για πρώτη φορά το χαρακτηριστικό του παλαιότερου ηγέτη του σημερινού πολιτικού συστήματος. Λέει δηλαδή στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, για να τον αποδομήσει πολιτικά, ότι ανήκει στην παλιά «φουρνιά» του πολιτικού συστήματος και επομένως δεν μπορεί να υποστηρίζει σύγχρονες πολιτικές, όπως ο ίδιος ο κ. Ανδρουλάκης εκφράζει.
Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί πως ο κ. Ανδρουλάκης βάζει στο στόχαστρό του τον κ. Τσίπρα γιατί και οι δύο μάχονται για την ίδια «πολιτική μαρκίζα»: της κεντροαριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας.
Ο λόγος που το κάνει δεν στερείται λογικών επιχειρημάτων: Η δεξαμενή των ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ είναι κατά μία έννοια ίδια με τη δεξαμενή του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος θέλει να αποτινάξει από πάνω του τον «ζυγό» των κομμουνιστογενών στελεχών και εκείνων που βρίσκονται πολιτικά προσκολλημένοι στο πολιτικό παρελθόν. Επιχειρεί άνοιγμα στο πολιτικό Κέντρο, με τη βοήθεια ασφαλώς των ΠΑΣΟΚογενών στελεχών που τον περιβάλλουν, έχοντας μάλιστα εξασφαλίσει προηγουμένως και μία λαμπρή νίκη στις εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη των μελών που θα συμμετάσχουν στο επικείμενο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, στις 14 με 17 Απριλίου.
Σημειωτέoν, συνέδριο λίγο διάστημα μετά θα κάνει και ο Νίκος Ανδρουλάκης (22 Μαϊου) για να αποφασίσει καταστατικές αλλαγές, αλλά και η Νέα Δημοκρατία που θα εκλέξει τη νέα της Πολιτική Επιτροπή.
Μάλιστα, τις ίδιες ημέρες που ο κ. Μητσοτάκης θα μιλάει στα στελέχη του κόμματός του στο συνέδριο, ο Νίκος Ανδρουλάκης θα στήνει κάλπες σε δήμους όλης της χώρας για το νέο κόμμα που θέλει, την εκλογή νέων οργανώσεων, αλλά και την αλλαγή του ονόματος και των συμβόλων.
Αλλά και ο κ. Τσίπρας θα καλέσει τα στελέχη και τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ να τον επανεκλέξουν πρόεδρο του κόμματος, ως ασπίδα στην περίπτωση που δεν καταφέρει στις εθνικές εκλογές να προκριθεί του κ. Μητσοτάκη. Έχοντας εξασφαλίσει μία «φρέσκια» επανεκλογή, θα μπορέσει να κρατηθεί στην ηγεσία του κόμματος και να μην αμφισβητηθεί έπειτα από μία δεύτερη ή τρίτη εκλογική ήττα.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, πριν από τις εκλογές και έπειτα από αυτές, οι διεργασίες για τα τρία αυτά κόμματα θα είναι έντονες και το παρασκήνιο μεταξύ των τριών αρχηγών θα μετατρέπει την αντιπαράθεση πότε σε «σασμό» και πότε σε «βεντέτα», ανάλογα κάθε φορά το «σίριαλ» που θα παίζεται.
cnn.gr
