Η Ζάχρα Ούλα του CNNi λέει ότι υπάρχουν δύο στιγμές από την κάλυψη του πολέμου στην Ουκρανία που δεν θα ξεχάσει ποτέ: όταν αυτή και η ομάδα της βρέθηκαν σε διασταυρούμενα πυρά και τη νύχτα που η Ρωσία ξεκίνησε την εισβολή της.
Η Ούλα είναι παραγωγός ειδήσεων για το CNNi, με έδρα τη Μόσχα. Έχει συνεργαστεί στενά με τον ανώτερο διεθνή ανταποκριτή του CNNi, Μάθιου Τσανς, για τρία χρόνια καλύπτοντας την περιοχή. Αν και δεν την βλέπουμε στην τηλεόραση, είναι πάντα εκεί, συντονίζοντας τα ρεπορτάζ με τα newsrooms του CNNi σε όλο τον κόσμο.
Μίλησε στο Inside CNNi για την περίοδο που πέρασε καλύπτοντας τον πόλεμο. Σήμερα έχει φύγει από την Ουκρανία, αλλά εξακολουθεί να καλύπτει τον πόλεμο.
– Ήσασταν με τον Μάθιου Τσανς στο Κίεβο τη νύχτα που ξεκίνησε η εισβολή. Ήταν ζωντανά στον αέρα όταν συνέβη. Πώς ήταν αυτό;
Ούλα: Ήταν μια σουρεαλιστική στιγμή. Ήμασταν ζωντανά στον αέρα όταν αρχίσαμε να ακούμε εκρήξεις το πρωί της 24ης Φεβρουαρίου στο Κίεβο. Ήταν το βράδυ της 23ης Φεβρουαρίου στις ΗΠΑ. Μετά από μήνες που οι μυστικές υπηρεσίες στις ΗΠΑ έλεγαν ότι αυτό επρόκειτο να συμβεί, όταν άρχισε τελικά να συμβαίνει ήταν εξωπραγματικό. Πιστεύαμε ότι οι Ρώσοι θα χτυπούσαν την ανατολική Ουκρανία, αλλά ξαφνικά βλέπαμε να χτυπάνε την πρωτεύουσα, το Κίεβο, μια πόλη που επισκέπτομαι συχνά τα τελευταία χρόνια με τον Μάθιου. Το να ακούς εκρήξεις εκεί, σε μια συνήθως ειρηνική, ζωντανή πόλη, ήταν μια περίεργη στιγμή. Δεν με βλέπετε στην κάμερα, αλλά φόρεσα το αλεξίσφαιρο γιλέκο μου και πήρα το αλεξίσφαιρο γιλέκο και το κράνος του Μάθιου και γονάτισα και το έβαλα δίπλα του. Το CNN μου έδωσε αυτό το αλεξίσφαιρο πριν από χρόνια και αυτή ήταν η πρώτη φορά που έπρεπε να το χρησιμοποιήσω.
– Ποιες ήταν οι αντιδράσεις από την οικογένεια και τους φίλους σας όταν έμαθαν ότι θα πάτε στην Ουκρανία;
Ούλα: Ο αρραβωνιαστικός μου ήταν φυσικά πολύ ανήσυχος. Έφυγα από το σπίτι μου στη Μόσχα τον Ιανουάριο, πριν καν ξεκινήσει ο πόλεμος. Τον θυμάμαι να με παρακολουθεί να μαζεύω το γιλέκο και το κράνος μου. Μου είπε, «Θα το χρειαστείς πραγματικά;» Είπα, «Λοιπόν, αν αυτό εξελιχθεί σε πόλεμο, θα το χρειαστώ». Οι γονείς και τα αδέρφια μου είναι στο Ηνωμένο Βασίλειο. Δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο άγχος τους δημιούργησα. Το συνειδητοποίησα μόνο όταν με κάλεσαν τις μέρες πριν την εισβολή, λέγοντας: «Ζάχρα, χρειάζεται να γνωρίζουμε κάτι για τις προσωπικές σου υποθέσεις και για το οποίο θα ήθελες να βοηθήσουμε αν συμβεί κάτι;» Φαίνεται πολύ δραματική ερώτηση, αλλά ανησυχούσαν.
– Ποια είναι μια στιγμή που θα θυμάστε πάντα μετά την κάλυψη αυτού του πολέμου;
Ούλα: Έχουμε ήδη μιλήσει για τη νύχτα που ξεκίνησε η εισβολή. Αυτή είναι μια στιγμή που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Ένα άλλο συνέβη την επόμενη μέρα, όταν γίναμε οι πρώτοι δημοσιογράφοι στον κόσμο που συναντήσαμε Ρώσους στρατιώτες που εισέβαλαν στην Ουκρανία στο Κίεβο. Το CNN είχε αναφέρει ότι οι Ρώσοι είχαν καταλάβει το αεροδρόμιο Antonov στο Hostomel. Ήμασταν καθ’ οδόν για να το καλύψουμε και φτάσαμε σε ένα σημείο ελέγχου. Κάποιοι στρατιώτες μας ζήτησαν να φύγουμε, γιατί τους είπαμε ότι θέλαμε να κάνουμε μια ζωντανή λήψη για το CNN. Αρχικά νομίζαμε ότι ήταν Ουκρανοί στρατιώτες. Αποδείχθηκε ότι ήταν Ρώσοι στρατιώτες. Σκεφτήκαμε «ουάου! Μιλάμε με Ρώσους στρατιώτες. Ρώσοι στρατιώτες που εισέβαλαν στο Κίεβο της Ουκρανίας και ήμασταν οι πρώτοι δημοσιογράφοι στον κόσμο που τους συναντήσαμε».
Μέσα σε δευτερόλεπτα όλα άλλαξαν. Οι στρατιώτες μπήκαν σε αμυντική θέση, γιατί είδαν κάτι μπροστά. Τρέξαμε να καλυφθούμε. Μετά υπήρξε αυτή η ανταλλαγή πυροβολισμών. Ήταν μια απίστευτη στιγμή. Είναι η πρώτη φορά που καλύπτω μια τέτοια σύγκρουση. Για μένα, αυτό που ήταν τόσο τρομακτικό ήταν το πόσο γρήγορα συμβαίνουν αυτές οι καταστάσεις. Από τη συζήτηση, τον έλεγχο στο σημείο ελέγχου, μέχρι το τρέξιμο και την κάλυψη. Θυμάμαι ότι απλώς σκέφτηκα: «Πότε θα σταματήσουν οι πυροβολισμοί;»
– Πώς νιώθεις που εγκαταλείπεις την Ουκρανία αφού καλύπτεις τον πόλεμο για εβδομάδες;
Ούλα: Για να είμαι ειλικρινής, είμαι πραγματικά ευγνώμων που είμαι υγιής και που είμαι καλά. Είδαμε συναδέλφους μας, δημοσιογράφους σε άλλους ειδησεογραφικούς οργανισμούς, να πεθαίνουν ενώ κάλυπταν αυτή τη σύγκρουση. Πολίτες πεθαίνουν. Αισθάνομαι ευγνωμοσύνη για την ασφάλεια και την υγεία μου και αισθάνομαι συντετριμμένη για όσα περνά ο ουκρανικός λαός. Επίσης, επειδή ζω στη Μόσχα, νομίζω ότι είναι λυπηρό και ανησυχητικό για το πώς θα είναι η ζωή για τους Ρώσους. Ίσως βλέπουμε τις απαρχές της απομόνωσης της Ρωσίας. Έχω πολλή στοργή για τη Μόσχα. Έγινε σπίτι για μένα. Γνωρίζω ότι μόλις γίναμε μάρτυρες σε κάτι που ήταν μια ιστορική στιγμή και θα έχει μακροχρόνιες συνέπειες και για τις δύο χώρες.
cnn.gr
