Η κοινωνία των πολιτών έχει διάφορους τρόπους να εκφράζει την οργή της, έναν από αυτούς βλέπουμε τις τελευταίες μέρες να ξεδιπλώνεται (κυριολεκτικά) στις συναυλίες, τα θέατρα και τις πολιτιστικές εκδηλώσεις.
Είναι τα πανό που σηκώνονται το ένα μετά το άλλο τις τελευταίες μέρες, έχοντας όλα το ίδιο σύνθημα: «Βιαστής είναι».
Αναφέρονται φυσικά στην υπόθεση του Δημήτρη Λιγνάδη και κυρίως σε δύο σημεία της: Το ένα είναι το γεγονός ότι μετά την πρωτόδικη καταδίκη του σε 12 χρόνια για δύο βιασμούς αποφυλακίστηκε ως την εκδίκαση της έφεσης.
Το άλλο είναι ότι μερίδα των δημοσιολογούντων δείχνει να θέλει να απαλύνει τις εντυπώσεις που άφησε η ίδια η δίκη και η πρωτόδικη καταδίκη του Λιγνάδη, παρουσιάζοντάς τον εν πολλοίς όπως και ο δικηγόρος του στη δίκη: Ως θύμα.
Αντίστοιχες ήταν και οι αντιδράσεις στις αντιδράσεις: Επιθέσεις στο ΣΕΗ, σε όσους σηκώνουν τα πανό, απόπειρα πολιτικοποίησης της διαμαρτυρίας, απόπειρα απαξίωσης όσων επιμένουν ότι ο Δημήτρης Λιγνάδης θα έπρεπε να βρίσκεται στη φυλακή ως καταδικασμένος για δύο βιασμούς και για κανέναν άλλο λόγο.
Το κοινό επιμένει όμως, όπως και οι άνθρωποι του θεάτρου και της Τέχνης γενικότερα. Κι όπως φαίνεται θα συνεχίσει να επιμένει, είμαστε εξάλλου μόνο στην αρχή του καλοκαιριού, καλλιτεχνικά μιλώντας· τα πανό μπορεί να μην έχουν τη δύναμη να αλλάξουν μια απόφαση, έχουν όμως μια άλλη δύναμη πολύ σημαντική: Να μεταφέρουν το κοινό αίσθημα σε όσους θέλουν ή και δεν θέλουν να το ακούσουν και να το αναγνωρίσουν.
«Βιαστής είναι»
Το βράδυ της Δευτέρας στο Φεστιβάλ Αθηνών, στην Πειραιώς 260, οι ηθοποιοί της παράστασης «ο σκύλος, η νύχτα και το μαχαίρι» ξεδίπλωσαν πανό πάνω στη σκηνή, στο οποίο αναγραφόταν η φράση «βιαστής είναι».
Ένας εκ των συντελεστών, απευθυνόμενος στους θεατές από μικροφώνου, αναφέρθηκε στην αποφυλάκιση του Δημήτρη Λιγνάδη μετά την καταδίκη του.
«Παρέμενε προφυλακιστέος για ενάμιση χρόνο καθώς αρχικά είχε κριθεί με αναλυτικό σκεπτικό και αιτιολογία ότι είναι επικίνδυνος, και ενώ δεν είχε ακόμα δικαστεί, τρεις ώρες μετά την οριστική καταδίκη του κρίθηκε ότι δεν είναι πλέον επικίνδυνος και ως εκ τούτου αφέθηκε ελεύθερος».
Παρόμοια περιστατικά συνέβησαν και σε προηγούμενες συναυλίες και παραστάσεις, στην Επίδαυρο, την Καλαμάτα, τη Σαντορίνη κ.α., όπως και στη συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου στο Κατράκειο Θέατρο Νίκαιας.
Πολίτες που παρακολούθησαν από κοντά τη συναυλία του Παπακωνσταντίνου το βράδυ της Δευτέρας 18/7, στο Κατράκειο Θέατρο στη Νίκαιας σήκωσαν πανό στο οποίο αναγραφόταν «βιαστής είναι», πιστοί στην ιδιότυπη σύνταξη η οποία επελέγη για τη μεταφορά του μηνύματος: Βιαστής είναι, για έμφαση στο «βιαστής».
«Οι βιαστές και όσοι τον καλύπτουν στη φυλακή. Ναι, βιαστής είναι… Το πρόβλημα σε αυτό τον τόπο είναι η ασφάλεια παιδιά και οι υπηρέτες της… Μην σταματάτε να αντιστέκεστε» έστειλε το μήνυμά του ο ίδιος ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου.
Ο τραγουδοποιός αναφέρθηκε και στο κείμενο του ΣΕΗ, που διαβάστηκε από τη Μαρία Κίτσου, τον Γιάννη Στάνκογλου και άλλους ηθοποιούς, λέγοντας ότι δεν έχουμε πλέον τον ήλιο τον νοητό της Δικαιοσύνης αλλά «τον ήλιο τον ανόητο που υπάρχει αυτή τη στιγμή».
Ίσως το πιο επίπονο «χτύπημα» για τον ίδιον το Δημήτρη Λιγνάδη αλλά και για όσους προσπαθούν να τον εμφανίσουν ως θύμα, ήταν το πανό που σηκώθηκε στην Επίδαυρο.
Οι θεατές της παράστασης «Πέρσες» του Αισχύλου σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά, σήκωσαν ένα τεράστιο πανό με τη γνωστή φράση το βράδυ του Σαββάτου 16/7 στο θέατρο της Επιδαύρου, ένα θέατρο που ταυτίστηκε κάποτε θριαμβευτικά με τον Δημήτρη Λιγνάδη.
Από τη Σαντορίνη ως την Καλαμάτα
Στις 17/7, πριν ξεκινήσει η εμβληματική μαύρη κωμωδία του Ρόμπερ Τομά, «8 Γυναίκες Κατηγορούνται» στο κατάμεστο προαύλιο του ΔΑΠΠΟΣ, στον Καρτεράδο της Σαντορίνης, ο σκηνοθέτης της παράστασης Αντώνης Γάκης εξέφρασε την αντίθεσή του στην απόφαση του δικαστηρίου και αυτή του η κίνηση καταχειροκροτήθηκε από περισσότερους από 500 θεατές που έδωσαν το παρών στην παράσταση.
«Η Δικαιοσύνη είναι για όλους. Η Δικαιοσύνη δεν μπορεί να καταδικάζει τους φτωχούς και να αποφυλακίζει τους διάσημους βιαστές. Τους φίλους της εξουσίας. Δικαιοσύνη για τα θύματα του κάθε Λιγνάδη», είπε μεταξύ άλλων καταχειροκροτούμενος ο σκηνοθέτης.
Όλα, όμως, ξεκίνησαν από την Καλαμάτα, όπου κατά τη διάρκεια της παράστασης «Triptych: The Missing Door, The Lost Room, The Hidden Floor» της ομάδας «Peeping Tom» από το Βέλγιο, αναρτήθηκε πανό διαμαρτυρίας στα αγγλικά για την προκλητική αποφυλάκιση του Δημήτρη Λιγνάδη. «Οι βιαστές πρέπει να είναι στη φυλακή», έγραφε το πανό.
Η Λίνα Μενδώνη και ο Νίκος Γιατρομανωλάκης είχαν αποχωρήσει πριν από την έναρξη της παράστασης.
Το κείμενο του ΣΕΗ σε Μικρή Επίδαυρο, Ναύπλιο, Θεσσαλονίκη
Παρέμβαση σημειώθηκε και στη διάρκεια της παράστασης «Ρίζες από Βαμβάκι» στη Μικρή Επίδαυρο, όπου αντιπροσωπεία του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών διάβασε ανακοίνωση του ΣΕΗ για την υπόθεση:
«Το δικαστήριο όχι μόνο δεν έκλεισε τον ένοχο παιδοβιαστή στη φυλακή, όχι μόνο δε δικαίωσε ένα ολόκληρο κοινωνικό κίνημα με ζητούμενο την αξιοπρέπεια και την ελευθερία αλλά επιπλέον ανέχτηκε επί μήνες στη δικαστική αίθουσα να διασύρονται τα θύματα, οι συνοδοί τους, οι μάρτυρες, οι δημοσιογράφοι και ολόκληρος ο πνευματικός κόσμος των καλλιτεχνών. Ζητάμε την άμεση άρση του ανασταλτικού χαρακτήρα της καταδικαστικής απόφασης».
Ανάλογη κινητοποίηση πραγματοποιήθηκε και στο Ναύπλιο, στο περιθώριο της παράστασης «Ανατολή», αλλά και στο Θέατρο του Δάσους της Θεσσαλονίκης στην παράσταση του ΚΘΒΕ «Ελένη».
Και φαίνεται ότι όλα αυτά δεν είναι παρά μόνο η αρχή.
cnn.gr
