Η απώλεια ενός κατοικίδιου είναι ένα βαθύ συναισθηματικό χτύπημα για τα παιδιά. Θα πρέπει να συνοδεύσετε το παιδί σας σε αυτή τη διαδικασία και να το βοηθήσετε να αντιμετωπίσει την κατάσταση.
Πώς θα το κάνετε αυτό:
Είναι καλύτερα να μην κάνετε υποθέσεις για το πώς αισθάνεται το παιδί σας ή για το αν ή όχι κατανοεί αυτό που έπαθε ο κολλητός του.
Τα παιδιά δέχονται καταιγισμό δεδομένων από πολλές πηγές που βρίσκονται πέρα από τους γονείς τους.
Πολλές φορές ο μπαμπάς και η μαμά πιστεύουν ότι το παιδί ενστερνίζεται τη δική τους άποψη, αλλά οι νεαροί φιλτράρουν τις πληροφορίες με τον δικό τους τρόπο και βγάζουν τα δικά τους συμπεράσματα σχετικά με τις εμπειρίες και τα γεγονότα που στιγματίζουν τη ζωή τους.
• Συζητείστε με το παιδί σας σχετικά με την απώλεια του φίλου του με έναν ανοικτό και τίμιο τρόπο και μοιραστείτε τα δικά σας αισθήματα σαν έναν τρόπο ενθάρρυνσης για να εξωτερικεύσει τα δικά του.
Αφήστε ανοικτούς διαύλους επικοινωνίας και θα ανακαλύψετε ότι το παιδί σας έχει κατανοήσει καλά αυτό που συνέβη ή έχει παρεξηγήσει κάποια πράγματα, τα οποία μπορείτε να του τα ξεκαθαρίσετε.
• Ένα από τα κυριότερα πράγματα που μπορείτε να κάνετε όταν χάσετε το κατοικίδια σας, είναι να μην πείτε στο παιδί σας πώς πρέπει να νιώθει.
Τα παιδιά δεν πρέπει να δέχονται κριτική, όταν κλαίνε, ή να τους λέμε ότι πρέπει να φανούν «δυνατοί».
Μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί σας στη διαχείριση του πένθους που βιώνει, λέγοντας του ανοικτά για τη λύπη που σας προκάλεσε η απώλεια του μικρού σας φίλου.
Να είστε ειλικρινείς με τα συναισθήματα σας και να μην προσπαθήσετε να κρυφτείτε.
Όμως, προσέξτε να μην τρομάξετε το παιδί σας με τυχόν δικό σας ανεξέλεγκτο ντελίριο πόνου.
Το κλάμα είναι καλό. Ο θρήνος, οι φωνές και άλλες φορτισμένες συναισθηματικές αντιδράσεις δεν αποτελούν ενδεδειγμένο τρόπο πένθους μπροστά σε ένα παιδί που σας θεωρεί προστάτες του.
Μοιραστείτε τον πόνο μαζί του, αλλά μη δραματοποιήσετε υπερβολικά το γεγονός.
Να προφυλάσσετε τον συναισθηματικό του κόσμο ακόμα και σε περιόδους έντονων θλίψεων.
• Όταν εδραιώσετε έναν υγιή τρόπο αντιμετώπισης του πένθους, θα βοηθήσετε το παιδί σας να θεωρεί ότι νιώθει φυσιολογικά, όπως και οι άλλοι, τον πόνο της απώλειας του, ότι τα αισθήματα του είναι αποδεκτά και ότι δεν πρέπει να αισθάνεται μοναξιά κατά τη διάρκεια αυτής της πρωτόγνωρης και οδυνηρής εμπειρίας.
• Το πένθος είναι μία ολόκληρη διαδικασία και όχι ένα συμβάν.
Χρειάζεται δουλειά και υπομονή κατά τη μακρόχρονη περίοδο της.
Τα καλά νέα είναι ότι η μεγάλη πλειοψηφία των παιδιών προσαρμόζονται καλά, αντιμετωπίζοντας με έναν υγιή και ψύχραιμο τρόπο την απώλεια του κολλητού τους, αρκεί η προσέγγιση των γονέων να είναι ήπια, απλή και ειλικρινής.
